یکی از مزایای امضای دیجیتال، پشتوانه و ارزش قانونی این قبیل امضاهاست. در ماده ۷ قانون تجارت الکترونیکی آمده:
«هر گاه قانون وجود امضاء را لازم بداند امضاي الكترونيكي مكفي است».
ماده 15 قانون نیز (عدم انکار) بودن این امضا را عنوان می‌کند:
« نسبت به داده پیام مطمئن و امضای الکترونیکی مطمئن، انکار و تردید مسموع نیست». طبق این قانون امکان انکار امضای دیجیتال روی یک سند الکترونیکی وجود ندارد.
در ماده 12 (استناد قانونی) هم به این نکته اشاره شده است که:
« اسناد و ادله اثبات دعوی ممکن است به صورت داده پیام بوده و در هیچ محکمه یا اداره دولتی نمی توان بر اساس قواعد ادله موجود، ارزش اثباتی «داده پیام» را صرفاً به دلیل شکل و قالب آن رد کرد.»
یکی از مصادیق داده پیام ، در این ماده قانونی سند الکترونیکی است و اگر این سند قانونی توسط امضای دیجیتال امضا شده باشد در مجامع قانونی به عنوان مدرکی معتبر قابل استناد است. این قوانین تا حدود زیادی نیاز به امضای خیس یا امضای کاغذی را از بین می‌برند و امضای همراه یا امضای موبایلی را جایگزین آن می‌کنند.
هم‌اکنون کاربردهای متعددی از امضای دیجیتال در فضای تجاری ایران وجود دارد:
– سامانه‌ی ستاد (تدارکات الکترونیک دولت)
– ارائه اظهار نامه مالیاتی و مالیات ارزش افزوده
– شبکه بزرگ ارتباطی بازرگانی (شباب)
