آیا امضای الکترونیکی ساده و امضای الکترونیکی مطمئن تفاوتی دارند؟ یا این تنها یک بازی کلامی است؟
بند «ی» ماده 2 قانون تجارت الکترونيکی ایران، امضای الکترونيکی ساده را اینگونه تعریف می‌کند:
«امضای الکترونيکی عبارت از هرنوع علامت منضم شده یا به نحو منطقی متصل شده به داده پيام است که برای شناسایی امضاکننده داده پيام مورد استفاده قرار می‌گيرد.»
بند «الف» ماده 2 قانون نمونه آنسيترال (2001) هم این تعریف را برای امضای الکترونیکی ساده ارائه می‌کند:
«امضای الکترونيکی به معنای داده الکترونيکی است که به یک داده پيام ، یا به نحو منطقی متصل شده است و برای شناسایی امضاکننده و تأیيد وی در خصوص اطلاعات موجود در داده پيام به کار می‌رود»
اما از منظر ماده 1 قانون تجارت الکترونيکی ایران ، امضای الکترونیکی مطمئن باید واجد شرایط زیر باشد:
الف-نسبت به امضاکننده منحصربه فرد باشد
ب-هویت امضاکننده داده پيام را معلوم کند.
ج-به وسيله امضاکننده و یا تحت اراده انحصاری وی صادر شده باشد.
د-به نحوی به یک داده پيام متصل شود که هر تغييری در آن داده پيام، قابل تشخيص و کشف باشد.
