اسپیس فریم که سازه فضایی نیز نامیده می شود، سازه ای خرپا مانند است که از پایه هایی تشکیل شده است که در یک الگوی هندسی محکم و سبک وزن به هم متصل شده اند. این یک تکنیک مهندسی معماری و سازه مدرن است که برای پوشش موثر مناطق بزرگ و در عین حال استفاده از تعداد کمی از تکیه گاه های داخلی استفاده می شود.
معماری اسپیس فریم در چند دهه اخیر برجسته تر بوده و اکنون در سطح جهانی در حال تکامل است. این سازه ها به دلیل سختی ذاتی مثلث و تنش های خمشی که در طول هر پایه به صورت کشش و فشار به پایین منتقل می شوند، بادوام هستند. ساختارهای اسپیس فریم از اجزای مختلفی تشکیل شده اند که رایج ترین آنها Linear Action Members و Node Connectors/Joints است. اعضای کسری خطی در برابر کشش و فشار با مقاطع دایره ای یا مستطیلی مقاومت می کنند. قطعات لوله یا لوله مورد استفاده در سیستم قاب فضایی با استفاده از اتصالات گره به هم متصل می شوند و مونتاژ را سریع و ساده می کنند.
اتصال گره ها اغلب برای اتصال دو یا چند مفصل جداگانه از قطعات استفاده می شوند. هنگامی که یک بار محوری به سازه داده می شود، نیرو باید از طریق اتصالات گرهی منتقل شود. اتصال باید محکم و سفت باشد تا بارهای سازه ای توسط اتصال گره ای تحمل شوند. سازه های اسپیس فریم را می توان به صورت ماژول های پیش ساخته ساده با اندازه و شکل یکنواخت خریداری کرد.
بسته به انحنا و نحوه چیدمان عناصر، انواع مختلفی از فضا فریم وجود دارد. سازه های فضایی بیشتر از زیرساخت های مسطح تشکیل شده اند. صفحات از طریق میله های افقی هدایت می شوند، در حالی که مورب ها وظیفه پشتیبانی نیروهای بر شی را بر عهده دارند. سطح مقطع طاق های بشکه ای شبیه یک قوس ساده است که معمولاً از ماژول ها یا اهرام چهار وجهی به عنوان یک جزء واحد استفاده می شود. یک گنبد کروی از شبکه پیچیده ای از مقاطع فولادی ساخته شده است. به طور معمول از ماژول های چهار وجهی یا هرم با پشتیبانی از پوست استفاده می کند.
