در هر نفسی که میکشیم، فرصتی تازه برای ساختن خودمون داریم.
هر روز به محض چشم باز کردن جمله "خدایا شکرت" را بر زبانم جاری می کنم.
ابتدایی بودم که با سروده سعدی آشنا شدم. یادش بخیر محتوای کتاب های درسی خصوصا کتاب فارسی چه عمیق بودند. هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات.
پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واحب.
شاید اگر معلم فقط به خواندن و حفظ کردن آن اکتفا نمی کرد همین کلام زیبا عادت شکر گزاری کردن را در ما ایجاد می کرد. همین که هنوز فرصت نفس کشیدن داریم یعنی هنوز می توانیم. این چند خط را نوشتم تا برای خودم و شما همراهان عزیزم یاد آور باشد که:
اگر امروز حتی یک قدم کوچیک هم برداشتی، بدون که هنوز در مسیر رشدی.
به خودت افتخار کن، به تلاشت، به ایستادنت، حتی وقتی خسته هستی.
با وجود ناملایمات زندگی که همه ی ما با آن دست و پنجه نرم می کنیم اما
کنار هم، یاد میگیریم قویتر، آگاهتر و پرانرژیتر زندگی کنیم.
دلتون قرص، راهتون روشن، و قلبتون گرم
چون در «کوچ بیان» تنها نیستید 🌟
فاطمه داداشی
