چند وقت پیش فیلم 'فیوریوسا: حماسه‌ی مکس دیوانه' رو نگاه میکردم. توی یک سکانسش شخصیتی بنام "دمنتوس" با یک سپاه به شهری که فرمان‌روا اش شخص دیگری بنام "جو جاودانه" هست حمله میکنه.
"جو" هم به یکی از سربازاش دستور میده که بصورت انتحاری با نارنجک بپره وسط سپاه دشمن، سرباز هم به دوستاش میگه شما شاهدم باشید، و این کار رو میکنه. این تکه ها رو از این لینک ببینید. از زمان 28 دقیقه و 22 ثانیه الی ۳۵ دقیقه و ۸ ثانیه. یکم وقت میگیره ولی می ارزه. هم فیلم هیجان داری هست و هم این تکه‌اش بار معنایی داره.
وقتی خوب فکر کردم دیدم این جوی داستان ما و اطرافیانش بر پشت اعتقادات سربازانش سنگر گرفته اند. فارغ از درست یا غلط بودن اعتقادات سرباز‌ها، این بابا داره از اون اعتقاد سو استفاده میکنه.
به نظرم ما ایرانی‌ها خیلی طالب مبارزه با ظلم هستیم (یعنی کلا انسان‌ها اینطوری هستن). شاید اصلا به این قضیه اعتقاد درونی داریم! شایدم فقط من اینطوری هستم. شایدم فقط فکر میکنم اینطوری هستم و تحت تاثیر فیلمهایی مثل شجاع‌دل قرار گرفتم و جَوگیر شدم. شایدم از خودشون‌هستم. همه این‌ها ممکنه.
فقط این رو می‌دونم کسایی که اعتقادات قوی‌‌ای دارن، دقیقا عین کسایی که ظاهر زیبایی دارن، یا ماشین قشنگی دارن، یا لباس تمیز و قشنگی تنشون هست و دارن به مهمونی میرن، باید خیلی مراقب باشن که کسی مثل جوی جاودانه پیدا نشه و از اعتقاداتشون سو استفاده کنه، ماشینشون رو بدزده و یا لباسشون رو کثیف کنه.
خودم بعد از این فکرها در مورد بعضی کار‌هام تجدید نظر خواهم کرد.
