تا چند سال پیش ما رشته‌ی دانشگاهی اصلی‌ای بنام الکترونیک و رشته‌ی دیگری بنام مهندسی مکانیک داشتیم. همچنین رشته‌ای بنام پزشکی. با تلفیق الکترونیک و مهندسی مکانیک، رشته‌ای بنام مکاترونیک و با تلفیق مکانیک و الکترونیک و پزشکی چیزی بنام مهندسی پزشکی درست شد. دوست دارم در مورد اهمیت رشته‌های میان رشته‌ای برای شغ، نظرات شخصی‌ام رو با شما درمیان بزارم. توی چند دهه‌ی گذشته از تلفیق مکانیک و الکترونیک رشته‌ای بنام مکاترونیک درست شد و وقتی صنعت مکانیک و صنعت الکترونیک به هم رسیدند فناوری‌ای بنام CNC (یا کنترل عددی کامپیوتر یا computer numerical control) درست شد. دستگاه‌های cnc در ابعاد گسترده‌ای استفاده میشن. حتی خودرو‌هامون هم دیگه تبدیل به نوعی cnc شدن و مرکز پردازشی بنام MCU دارن. قدیما ماشین‌ها سازوکارهای الکترونیک خیلی کمی داشتن (مثل ماشین‌های کاربراتوری تولید ۲۵ سال پیش داخل) و بیشتر از ساز و کارهای مکانیکی استفاده میکردند ولی الان دیگه اونطوری نیست. البته ما رشته‌ی جدیدتری هم داریم بنام مهندسی نرم‌افزار. بعنوان مثال فناوری BIM در فصل‌‌مشترک مهندسی ساختمان و مهندسی نرم‌افزار هست.
ظاهرا (طبق لینک ویکی‌پدیا) رشته‌ی civitronics هم جایی بین مهندسی عمران (civil) و الکترونیک (electronics) قرار خواهد گرفت. البته لینک ویکی‌پدیا هنوز یجورایی تایید شده نیست و ممکنه بعدا به خاطر اینکه این واژه مَن‌در‌آوردی هست حذف بشه. ولی حتی اگر رشته ای نباشه که از تلفیق مهندسی عمران و مهندسی الکترونیک به وجود بیاد، ولی بازار کار بسیار گسترده و بکری داره. وسایل الکترونیکی زیادی وجود داره که در صنعت عمران و ساختمان استفاده میشه:
نقشه‌برداری:
سازه و خاک:
همه ی این وسایل از تلفیق صنعت ساختمان یا راه‌سازی و الکترونیک-مکانیک به وجود آمده‌اند. قیمت‌های بسیار بالایی هم دارند که البته معنی پولساز بودن تولید این وسایل رو نمیده! ولی به هر حال بسیار زیاد استفاده میشن. یک پایه‌ی ثابت ابزار مهندس نقشه بردار توتال استیشن یا حداقل تئودولیت هست یا جی‌پی‌اس ایستگاهی.
در نهایت دوست دارم بگم به نظرم کسی که با این چند علم-مهارت آشنا باشه میتونه کارهای جالبی بکنه یا حتی اختراعات جالبی بکنه:
مثلا ممکنه بتونه برای خودش یک GPS ایستگاهی درست کنه یا یک توتال استیشن با قیمت بسیار پایین و دقت متناسب. یا بسیار چیزهای دیگه ای که شاید هنوز اختراع نشده باشه...
