ما قبلا در وبلاگ سامانه تخصصی کیوپیکت به اینکه سیستم اعلام حریق چیست؟ پرداختیم. و در مطلب سیستم اعلام حریق چگونه کار می کند؟ روش فعالیت این سیستم را مورد بررسی قرار دادیم. در این مطلب از وبلاگ کیوپیکت می خواهیم به تفاوت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارفی بپردازیم.
دو نوع از سیستم های اعلام حریق که معمولا در ساختمان های تجاری و اماکن صنعتی یافت می شوند، سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر (Addressable fire alarm systems) و سیستم های اعلام حریق متعارفی (Conventional fire alarm systems) هستند. تفاوت اصلی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارفی در نحوه ارتباط دستگاه های میدانی با کنترل پنل اعلام حریق است.
سیستم های متعارفی اولین سیستم اعلام حریق بودند که به بازار آمدند. سیستم های آدرس پذیر جدیدتر و پیشرفته تر هستند.
یک تفاوت اصلی این دو نوع سیستم اعلام حریق در این است که با سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر، می توانید دقیقا مشخص کنید که کدام دستگاه فعال شده است.
در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر، هر دستگاه متصل به سیستم، آدرس منحصر به فرد خود را دارد. هنگامی که آتش سوزی تشخیص داده می شود، آدرس دستگاه در کنترل پنل اصلی نشان داده می شود و دقیقا به شما می گوید که کدام دستگاه فعال شده است. این به شما امکان می دهد مکان دقیق آتش سوزی را پیدا کنید و به سرعت نسبت به اطفای حریق اقدام نمایید.
اما در یک سیستم اعلام حریق متعارفی، هیچ راهی برای تعیین دقیق محل آتش سوزی وجود ندارد. با این حال، با سیم کشی ساختمان خود در زون های مختلف، می توانید یک تشخیص کلی از محل آتش سوزی به دست آورید.
به عنوان مثال، اگر دو طبقه دارید، می توانید اولی را به عنوان زون ۱ و دومی را به عنوان زون ۲ سیم کشی کنید. بنابراین اگر در زون ۱ آتش سوزی رخ دهد، می دانید که آتش در جایی در طبقه اول است.
تفاوت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارفی از لحاظ نحوه سیم کشی این است که سیم کشی در سیستم متعارفی به صورت ستاره ای است. کنترل پنل در مرکز قرار می گیرد و هر دتکتور به طور مجرا به آن وصل می شود.
برعکس، پنل های اعلام حریق سیستم های آدرس پذیر در واقع از طریق یک مدار ارتباطی با هر دستگاه تشخیص مثل دتکتور دودی ارتباط برقرار میکنند.
به عبارت دیگر، در سیستم های آدرس پذیر یک سیم وجود دارد که همه دستگاه ها را در یک مدار به کنترل پنل اعلام حریق متصل می کند. در حالی که در سیستم های متعارفی برای هر دتکتور سیم متفاوتی وجود دارد و هر سیم به طور جداگانه کنترل پنل اعلام حریق متصل می شود.
در نتیجه، سیستم های آدرس پذیر به کابل کشی کمتری نسبت به سیستم های معمولی نیاز دارند زیرا هر دتکتور، آدرس منحصر به فرد خود را دارد.
یک تفاوت سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارفی این است که با پنل های اعلام حریق متعارفی، چندین دستگاه در یک زون وجود خواهد داشت. بنابراین اگر هر یک از دستگاههای موجود در آن زون فعال شود، هشداری در پنل دریافت خواهید کرد که عبارت «Zone Alarm» را نشان میدهد. همچنین به شما می گوید که در چه زونی آتش سوزی رخ داده است.
به این ترتیب سیستم اعلام حریق متعارفی به شما زونی از ساختمان را که دتکتور در آن قرار دارد، نشان می دهد، نه دقیقا نقطه حریق را. زیرا ممکن است هر یک از دتکتورهای موجود در آن مدار فعال گردیده باشد.
اما سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر به شما این امکان را می دهند که آدرسی را برای دتکتورهای خود تنظیم کنید، معمولاً یک عدد ۳ رقمی، و سپس به پنل بگویید آن دستگاه در کجا قرار دارد.
در این صورت اگر آلارم هشدار دریافت کنید، چیزی شبیه به این خواهید دید: ” آلارم دتکتور دود (آدرس: ۰۲۳) سالن طبقه ۱ در اتاق ۱۰۲.”
این سیستم ها مکان خاصی را ارائه می دهند که در آن آلارم و چه نوع وسیله ای باعث زنگ هشدار گردیده است. این کمک بزرگی در تسریع تشخیص محل آتش و در نتیجه اطفای سریع تر حریق می کند.
همچنین کنترل پنل اعلام حریق آدرس پذیر به شما این امکان را می دهد که هر دستگاه را به صورت جداگانه برنامه ریزی کنید. کنترل پنل اعلام حریق در یک سیستم آدرس پذیر اطلاعات و گزارش وضعیت را از هر دستگاه دریافت می کند و در صورت وجود دود یا آتش، مکان دقیق آن را نشان می دهد.
برای خرید سیستم اعلام حریق باید نکاتی را در نظر گرفت. سیستم های اعلام حریق متعارفی هزینه کمتری برای خرید دارند. اما در واقع به دلیل سیم کشی گسترده مورد نیاز با این سیستم ها هزینه نصب بیشتری دارند. نصب سیستم های متعارفی به زمان بیشتر و سیم های بیشتری نیاز دارد.
در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر، یک مدار سیم چندین دستگاه را به هم متصل می کند. این بدان معناست که سیستمهای متعارفی به سیم بیشتر و ساعات کار بیشتری در مرحله نصب نیاز دارند.
علاوه بر این، سیستم های آدرس پذیر دارای طیف وسیعی از امکانات دیگر هستند که می توانند به صرفه جویی در هزینه کمک کنند. به عنوان مثال، پنل های اعلام حریق آدرس پذیر جریان هوا را از طریق دتکتورهای دود نظارت میکنند تا از وقوع آلارم های کاذب جلوگیری کنند که میتواند برای هر صنعت یا کسب و کار پرهزینه باشد.
سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر از نقطه نظر عملکردی پیشرفته تر هستند و هزینه نصب کمتری دارند. هنگامی که دقت این سیستم ها را در تشخیص آتش سوزی و در نتیجه جلوگیری از آسیب آتش سوزی در نظر بگیرید، سیستم های آدرس پذیر می توانند در دراز مدت مقرون به صرفه تر باشند.
با نگاهی به عملکرد، می توان گفت که پنل های اعلام حریق آدرس پذیر پیشرفته تر هستند و بنابراین امکان کنترل و انعطاف پذیری بیشتری را فراهم می کنند. این نوع سیستم ها حتی به عنوان سیستم های اعلام حریق “هوشمند” نیز شناخته می شوند. آنها همچنین نسبت به پنل های اعلام حریق متعارفی در مورد هشدارهای کاذب قابل اعتمادتر هستند.
همچنین پنل اعلام حریق آدرس پذیر قابل اطمینان تر است. به دلیل اینکه سیم در دو انتها به صفحه کنترل متصل می شود. اگر یک انتهای مدار قطع شود، سیگنال ها همچنان می توانند از طریق انتهای دیگر مدار به کنترل پنل ارسال شوند.
ماژول های جداسازی مدار نیز برای تفکیک دستگاه ها روی مدار استفاده می شوند. این بدان معنی است که اگر یک دستگاه قطع شود، مدار را غیرفعال نمی کند. در یک کنترل پنل اعلام حریق متعارفی، اگر یک سیم قطع شده باشد، دستگاه قطع می شود.
سیستم های اعلام حریق متعارفی هنوز برای اماکن کوچک استفاده میشوند، اما برای محافظت از ساختمان های بزرگ تر محدودیت های زیادی دارند.
سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر عموما سیستم های «ایمن تری» هستند، زیرا می توانند اطلاعات دقیق تری را آنالیز کرده و به کنترل پنل منتقل کنند و در نتیجه سرعت و دقت اطفاء حریق را افزایش دهند.
از نظر عملکردی، سیستم اعلام حریق آدرس پذیر برتر است. چون این سیستم می تواند با تعیین دقیق محل حریق، تشخیص آتش سوزی و در نتیجه اطفای حریق را تسریع نماید. همچنین نصب آن ارزان تر و راحت تر است. اما از نظر قیمت خرید، یک سیستم متعارفی ارزان تر است و نیازهای عملکردی مکان های کوچکی را که در آن سیستم پیچیده لازم نیست، برآورده میکند.
با مارجعه به سامانه تخصصی کیوپیکت می توانید به جدیدترین محصولات اعلام و اطفای حریق و ویژگی های فنی آنها دسترسی پیدا کنید. مقایسه و استعلام آنلاین قیمت، امکان خرید بی واسطه و به صرفه از مزایای دیگر سامانه تخصصی کیوپیکت است.