بدون جایگزین!
فاطمه غلامعلیزاده | پزشکی 1403
تا به حال به واژهی «اتمام» فکر کرده اید؟ برخلاف معنای هولناکی که میتواند داشته باشد، ظاهری آراسته دارد.
در ذهن ما اتمام هیچ وقت واقعاً تمامشدن نیست؛ چون همیشه آن چیزِ تمامشده، جایگزینی دارد.
ولی من میخواهم در مورد منطقهای از زمین سخن بگویم که در آن اتمام بدون جایگزینی رخ داده و این واژه، لباس آراستهی خود را از تن در آورده و زشتی خودش را نشان داده است.
اتمام غذا، اتمام آب، اتمام دارو، اتمام لباس، اتمام نسل و اتمام خیلی چیزهای دیگر که به حیات وابسته اند.
احتمالا نام این تکه از زمین را زیاد شنیده باشید: غزه
امروز در غزه، «انسانیت» در محاصره قرار گرفته. غذا و آب، رویایِ دلانگیزی هستند که یافت نمیشوند. امنیت به خاطرهها پیوسته است؛ لالایی شبهای کودکان صدای شلیک موشکها و انفجار خمپارههاست؛ نوزادان منتظر ذرهای شیر خشک هستند و بهداشت، «حقوق اولیهی انسان»، «عدالت» و «امنیت»، «رفاه» و... واژههایی هستند که در حد واژه باقی مانده اند.
هزاران کودک بدون آن که دنیا را درک کنند و از شیرینیاش بچشند، هر روز با واقعیت عذابآور ظلم و تاریکی و بیعدالتی روبهرو شده اند.
چشمان ترسو، لبهای ساکت، گوشی که آوازِ طبلِ حقیقت را نمیشنود، ظالم و دستی که به یاریاش میآید، همه و همه قصد درهمشکستن غزه را دارند؛ اما مسئله این است که ما کجای این داستان ایستادهایم؟!
