من همیشه کار خودمو کردم.
همیشه درست ترین تصمیم ، تصمیمی بوده که خودم گرفتم.
همیشه بهترین انتخاب تو هر مسیریو از نظر خودم داشتم.
البته از نظر خودم!
مشاوره های اطرافم مثه یه دفترچه راهنما برای ادامه راه بود ولی گوشای من کاملا نقش در و دروازرو بازی میکردن.
من آدمیم که باید خودم حتمی سرم میخورد به سنگ تا یاد بگیرم.
یاد گرفتم آینده مثل یه آینست و تصویر کارایی که الان انجام میدی رو نشونت میده.
من بعد از ۳۳ سال رشد کردن تصمیم گرفتم ساختمان فکریمو بازسازی کنم و شنیده هامو(حرفای آدمای اطرافمو) مثه یه پادکست تجسم کنم.
باید از هر صوت و تصویری یاد گرفت.
باید گوش داد و نگاه کرد.
۳۳ سال تفت دادم تا مغزم پخت…
ارادت.
