بساز بفروشی ،واژه ای متداول در گفتار جاری شهری ایران است، که نشان از عدم حسن ظن به فرد در خصوص کیفیت ساخت یک سازه را دارد.
این واژه با این که اشاره به یک شغل دارد ولی ماهیت معنوی ترکیب واژگان به شکلیست که اگر فردی همین عمل را با کیفیت خوب هم انجام دهد دوست ندارد بگویند فرد بساز بفروشی است.
انگار که پشت این واژه فرهنگی خوابیده که انجام هر کار برای هر فردی به غیر از خود، عملا فعالیتی سود محور است و این سود تنها در بهره ی مادی بیشتر معنا می کند.
صحبتم اینجاست که برای نفی هر چیزی باید جایگزین داشت و من کوچکتر از آنم که جایگزین معرفی کنم ولی به جای بساز بفروشی شغل شریف بساز بخری را راه بندازیم.
می دونم می خواهید بگویید دانشمند! سود کمتر برای این افراد معنا ندارد.اتفاقی که می افتد ماحصل دید همزمان پیمانکاری و صاحبکاریست. اگر فردی درون خود هر دو همزمان پیش ببرد. عمیق شدن در ان حوزه برایش به ارمغان خواهد آمد.
برای حل این مسئله فرمول بالا را در بازی های زندگی بخوابانیم، ایشالله نتیجه بده
