۲۱ - گذشت زمان يا مستمراً موجب لطیف تر و جوانتر شدن دل است و یا شقی تر و پیرتر شدن آن .
۲۲ - آدمی در گذار زمان يا مستمراً مهربانتر و مریدتر می شود و یا شقی تر و سلطه جوتر.
۲۳ - دل با خدا جوان می شود و با ابلیس هم پیر.
۲۴ - پیری یا جوانی از روح است. روحی که در خارج از خانه دل در دنیای بیرون ساکن و مقید و محبوس در اشیاء و مردمان است مشمول مرور زمان است و پیر و فرسوده می گردد .
۲۵ - روحی که مقیم دل است ساکن جان و جاودانگی است و جوان می ماند زیرا دل آدمی آن نقطه لامکان و سرمدی وجود است.
استاد علی اکبر خانجانی
حکمت امامیه ص ۴۲
این کتاب را رایگان دانلود کنید:
www.khanjany.org
