«از اين که به مردم وعده دهى و به انجام کارى متعهد شوى و سپس تخلّف کنى، بپرهيز، چون خُلف وعده و پيمان شکنى موجب خشم خدا و خلق است»
امام علی در بخشی از توصیه های که مال اشتر دارند به نکته اشاره دارند از دادن وعده‌ای که به مردم دادی و بعد از انجام آن صرف نظر کردی بپرهیز چون که موجب خشم خدا و خلق است.
دادن وعده به یک صورتی تعیین کردن هدفی است که قابل دسترس است. وعده و قول از یک نگاه می‌توان به عنوان پیمان بستن از آن نام برد به همین جهت است که پیمان شکنی موجب خشم خدا است و از نظر جامعه یک عمل ناپسندیده رفتاری و اخلاقی به حساب می‌آید.
معمولا افرادی که با رای مردم سر و کار دارند برای رسیدن به مقام و منسب به مردم وعده‌های می‌دهند که این وعده‌ها کوچک و بزرگ اکثرا برای جلب نظر بیان می‌شود. در بیشتر اوقات به پیامدهای این قول و وعده‌ای که دادند وافق نیستند و فقط صرفا برای رسیدن به جایگاه و کسب مقام و قدرت دست به چنین کاری می‌زنند و در بعضی اوقات وعده‌های می‌دهند که در عمل نمی‌توان آن را به ثمر رساند مقامی که آن فرد بر عهده دارد اجازه این چنین کاری را ندارد یا اصلا از لحاظ علمی و عملی قابل امکان نیست یا حد توان او نیست. اما بعضی افراد هستند متاسفانه با وجود اینکه میداند با دادن با عمل کردن به قول و وعده‌ای که دادن صرفا منابعی را از کشور و مردم به حدر می‌دهند که از این دست وعده‌های که به عمل شده است بسیار است، در این چند نمونه اشاره می‌کنم مثلا وعده دادن و آوردن امتیاز فردوگاه برای یک شهر کوچک در استان های کویری که این فردوگاه با هزینه های بسیار درست شده است میزان بهره برداری از آن هیچ است، احداث پتروشیمی باز هم در استان های خشک و کویری کشور که خوراک پتروشیمی ها نفت و گاز است یعنی برای اینکه یک پتروشیمی در آنجا احداث شود یک خط لوله با هزینه های بسیار زیاد کشیده شود تا این پتروشیمی ها در آن منطقه که نه راه دسترسی به مرز دارند احداث شود درست کردن مکان های ورزشی بدون توجه به نیاز های آن منطقه رشته ورزشی مورد نظر همچنین وعده های بزرگ وغیر قابل اجرای که بعضا به لطیفه شباهت دارد ایجاد چند میلیون شغل در سال دادن فلان مقدار پول به مردم که این وعده پوپلسیتی هستند.
اما آثار دادن وعده بر روی قشر جامعه اگر به وعده‌های که داده شده باشد عمل کرده باشند اطمینان مردم به آن فرد و دستگاه مربوط به همراه دارد اما اگر خلف وعده شود اطمینان جامعه به فرد و دستگاه و مقامی که فرد به واسطه وعده داده شده کسب کرده مخدوش و موجب دلسردی جامعه می‌شود. اگر قانون مسر بر این باشد فردی که با وعده‌های که به مردم داده است به مقام و جایگاهی رسیده باشد نسبت به انجام و عمل به آن خلف وعده کرده باشد مورد مجازات قرار گیرد تا دیگر شاهد این حجم از وعده‌های عوام فریبانه نباشیم.
