همش پیش خودم گفتم
تویی ماه و پناه من
نمیشناسه تورو هیچکس
شبیه این نگاه من
ولی دیدم رکب خوردم
شدی تنها گناه من
تو راحت رد شدی رفتی
رفیقه نیمه راه من
از این راهی که تو رفتی
از این دلشوره ها سیرم
از اینکه وقت دلتنگی
بهونتو که میگیرم ...
توو دنیام تکیه گاه بودی
حالا نیستی یه ویرونه
مثه کوهی که دره شد
ازت ردی نمیمونه
