سلام.
نمیدانم جاذبه ی رمان « مردی در تبعید ابدی» اثر نادر ابراهیمی تا کجاست که بعد از دو بار خواندن برای بار سوم دارم به لذت و شوقی لطیف و حظی ناب آن را میخوانم.
یکی از بزرگ ترین آرزوهای من در زندگی نوشتن رمانی درباره مولانا و شمس هست به قدرت و توانایی تصویرپردازی آقای نادر ابراهیمی.
کار رساله دکترایم را مولانا نهادم و تمام تلاشم در دو سال آینده نوشتن یک رساله عالی ست و از رهاورد آن نوشتن کلی مطلب برای نوشتن رمان شمس و مولانا.
کتاب دیدار دو دریا را به لطف خدا تمام کردم و منتظر پذیرش یک ناشر خوب هستم.
نمیتوانم شادی ام را وصف کنم از زیبایی هایی که در این کتاب خدا جاری کرد در جانم و این جان مشتاق در کلمات ریخت و کلمات هم در چشم های مشتاقان مولانا به زودی خواهند بارید.
توصیه می کنم رمان مردی در تبعید ابدی که زندگی ملاصدرا ست را بخوانید. بی شک بهره میبرید. چیزی در پشت این کلمات هست که مرا سحر می کند.
نادر ابراهیمی بهترین زمان نویسی ست که میشناسم در کنار محمود دولت آبادی عزیز و این دو بی شک الگوهای من هستند برای رمان نویسی.
10 اسفند 1400
