چرا به مجسمه‌سازی می‌پردازیم؟ به چه دلیل حواصیل در شب پرواز می‌کند و یا برای چه سگ‌ها بیشتر به کودکان علاقه نشان می‌دهند. این انگیزه در ما تولد می‌یابد و موجب می‌گردد که شکل طبیعی اشکال را تغییر دهیم تا در طول حیات خود با تغییر دادن جهان پیرامونمان نشانی از خود برجای گذاشته باشیم. ما شادی خود را در زنده ماندن با زینت دادن اشیائی که مورد استفاده قرار می‌دهیم بیان نموده، به تحقیق پیرامون اشکال پرداخته و در تکثیر آنها می‌کوشیم.
ما شکل‌های جدیدی را که قبلاً هرگز ندیده‌ایم و زاییده تصورات ماست به وجود می‌آوریم. همچنین روح مذهبی خود را با مدل دادن به اشیاء مقدس بیان می‌کنیم. شوخ طبعی ما باعث می‌شود که از مردم و حیوانات برای خود بازیچه‌هایی بسازیم.
یک فرد آسیایی که نمی‌تواند قصر و باغی را برای خود فراهم سازد، آنها را در بشقاب بزرگی برای خود به وجود می‌آورد و باغ کوچک او با استخری آرام، پل‌های روستایی و بیشه‌هایی سایه‌دار مزین می‌شود و دنیای خاص زیبایی به صورت مینیاتور پدید می‌آید.
انسان طی سالیان دراز به وسیله هنر با همنوعان خود به گفتگو پرداخته است. بشر از زمانی که روی اولین دسته تبر سنگی خود نقشی را حکاکی نمود مجسمه‌سازی را آغاز کرد و تا ساختن شکل‌های ماهرانه‌تری پیش رفت. ساخته‌های گلی او موجب ترس و بیمش گردید به نحوی که به آنها خواص جادویی بخشید و به منظور مصون ماندن از اهریمن، طلسم و افسون را به وجود آورد. او حتی کوشید مرگ را با ساختن پیکره اشخاص مورد علاقه‌اش بفریبد تا پس از مرگشان جاویدان بمانند و برای اینکه در ورودش به جهان دیگر تنها نماند شکل انسان‌ها را با گل ساخت تا در آرامگاهش همراه او باشند. زمانی که رابطه‌ی دادوستد را توسعه داد و شروع به ضرب سکه کرد، طرح‌های تراشیده شده را به صورت برجسته روی صفحات فلزی به منظور شناختن آنها به عنوان پول حک نمود.
هنر خاص عده‌ای نبوده بلکه به همه تعلق دارد. هر که رابطه‌ی خود را با آن تشخیص دهد و صادقانه با آن کار کند هنرمند نامیده می‌شود. مهم نیست که در این رابطه عامل، رنگ، بوم و یا پارچه‌ای باشد که لباس مناسبی از آن دوخته می‌شود. ما به عنوان سفالگران که با گل، این ماده نرم و شگفت‌انگیز کار می‌کنیم، برخلاف سنگ‌تراشان و منبت‌کاران چیزی را قطع نکرده و به دور نمی‌اندازیم، از چیزی نکاسته بلکه به آن می‌افزاییم. ما می‌سازیم. ما با آتش کار می‌کنیم، آتشی که اثر جادویی خود را روی اشکالی که به وجود می‌آوریم بر جای گذارده و سختی، مقاومت و رنگی غنی به آنها می‌بخشد. ممکن است اشیائی را که می‌سازیم کوچک، بزرگ، بی‌روح و یا شاد بوده و با اینکه برای تزئین یا مصرف طرح‌ریزی شده باشند ولی وقتی به گل خود شکل می‌دهیم و نظمی در آن به وجود می‌آوریم، به زیبایی و شادمانی جهان خود می‌افزاییم.
منبع: هنریاب
این محتوا با روش " گردآوری " یکی از تکنیک های آماده سازی محتوا، که در کلاس بازارایابی دیجیتال آقای عادل طالبی تدریس شد، تهیه گردیده است.
