درحال خواندن دیوان امام علی(ع) بودم که به شعر زیر رسیدم:
تا یکسال پس از مرگ حضرت فاطمه،امام علی(ع) بر سر مزار ایشان میرفتند و سلام میدادند،پس از یکسال این شعر را سرودند.
در این چندسال این غمگین ترین شعری است که خواندم:)