هیئت سیاسی

در زندگی امروزه ما مفاهیم کاملا درحال تخریب است،تعاریف تغییر میکنند و اهداف عوض میشوند.
یکی از همین موضوعات سیاسی کردن واقعه کربلا است،شخصی پس از اینکه قانع شد واقعه کربلا سیاسی نبوده گفت:خب مگر چه اشکالی دارد با یک واقعه نزدیک سیاسی قیاس کنیم؟پس من نیز از پاسخ همین سوال شروع میکنم.

اگر بگویید امام هدفش کاملا سیاسی بوده پس یعنی ایشان از جان زن و فرزند خود در جهت اهداف سیاسی سواستفاده کرده‌اند و این تهمت به معصوم است.
اما ایا امام حسین کنشگری سیاسی یا همان فقهی انجام دادند؟

درپاسخ باید کمی به این ماجرا رجوع کنیم اما قبل از ان یک توضیحی درمورد منبع خود میدهم:

منبع من مقاله "واقعه عاشورا" است که رفرنس ان کتاب "مقتل ابی‌مخنف" است،اما هیچ نسخه ای از این کتاب به صورت مستقیم به ما نرسیده و کتابی که امروزه وجود دارد از روایات کتب دیگر مانند طبری استخراج شده پس درواقع این کتاب رفرنسش تاریخ طبری است.

یزید طبق وصیت عمر قرار بود از امام و زبیر بیعت بگیرد،معاویه گفته بود که اگر امام بیعت نکردند به سبب بزرگی ایشان با او و خانوادشون کاری نداشته باشد اما اگر زبیر بیعت نکرد او را بکشد.
یزید برخلاف این وصیت عمل کرد و ولید را مامور کرد تا از امام بیعت بگیرد و قرار بود اگر بیعت نکردند در همان مکان امام را به شهادت برساند.
زبیر و امام نزد ولید رفتند و ماجرای فوت معاویه به انها گفته شد(اگرچه امام از قبل میدانست و به زبیر نیز گفته بود)
امام برای اینکه بیعت نکنند فرمودند که من در خلوت بیعت نمیکنند و وقتی تمام مردم جمع شدند من نیز میایم و ولید نیز که میخواست امام با یزید به صورت اشکارا بیعت کنند پذیرفت.
چند وقت بعد باز از امام خواسته شد که نزد ولید برود برای بیعت اما امام گفتند که امشب را فکر میکنند و فردا میایند،از انجایی که زبیر فرار کرده بود و ولید به دنبال او میگشت امام توانست از تاریکی شب استفاده کند و با خانواده به مکه برود.
ماجرای اصلی درواقع از همینجا اغاز شد که مردم کوفه که این خبر را شنیدند به امام نامه نوشتند که خواستار او هستند.
امام از این جهت قصد کوفه کرد و نه برای اهداف سیاسی(ماجرای کلی را و سفر مسلم و.... را میدانید پس از گفتن ان برای طولانی نشدن پرهیز کردم)

اگر هدف امام سیاسی نبود پس چرا کنشگری ایشان در تاریخ مانده؟به صرف نحوه شهادت ایشان؟
برای این مورد باید رجوع کنیم به فقه کلاسیک،درواقع در فقه کلاسیک چه در بین شیعه ها و چه سنی هدف حفظ نظام فعلی و متفرق نشدن مسلمین بود.درواقع مانند سخن برخی از افراد معاصر انها نیز میگفتند حفظ نظام اسلامی از حفظ جان معصوم نیز مهمتر است.برای همین حتی اگر کسی مثل یزید بود یا عمر و.... روی ان حفظ نظام صحبت میکردند و مقابل ظلم سکوت میکردند.
به صورت کلی بگویم در فقه کلاسیک میگفتند که اگر شما در مقابل حاکم بی‌ایستید و پیروز بشوید مشروع است،اما اگر شکست بخورید بغی هستید(بغی چیزی مانند همین برهم زدن نظام اسلامی و اینطور موضوعات است).
امام یک کشنگری اخلاقی انجام دادند و موجب شد که ان فقه کلاسیک را درهم بشکنند،امام حسین(ع) مفهوم ازادگی و ایستادن جلوی ظالم را یاد دادند.
اگرچه حتی امروزه نیز خیلی ها نفهمیدن و تنها از کار ایشان سواستفاده میکنند.