راستش رو بخواید، همیشه دلم میخواست یه شبکه اجتماعی وطنی بیاد که هم باحال باشه، هم بشه روش حساب کرد.
ولی وقتی رفتی تو دلشون، دیدی یا امکاناتش کمه، یا بازخورد گرفتن توش شبیه داد زدن توی یه اتاق دربستهست.
تو این نوشته میخوام خودمونی و بدون ادا، چند تا از مهمترین شبکههای اجتماعی ایرانی رو از لحاظ امکانات، تجربه کاربر و بازخورد گرفتن بررسی کنم. نه کارشناس رسمیام، نه نقد فنی مینویسم.
#روبیکا همهچیداره. از پیامرسان گرفته تا ویترین، #لایو، استوری، حتی یه چیزی شبیه #آپارات و #فیلیمو.
ولی مشکل کجاست؟
تعامل پایین. یعنی پست میذاری، اگر فالوور خاصی نداشته باشی، بازخورد خیلی کمی میگیری. توی الگوریتمش یا اصلاً الگوریتمی نیست، یا خیلی محافظهکاره.
از نظر امکانات: عالی
از نظر بازخورد گرفتن: ضعیف
از نظر آزادی بیان؟ نمیخوام زیاد بازش کنم، ولی زیاد روش حساب نکن!
#ایتا بهنوعی نسخه مذهبیشده تلگرامه. بیشتر برای خبررسانی و کانالهای خاص استفاده میشه.
قابلیتهای خوبی برای پستگذاری و مدیریت کانال داره، اما جامعه مخاطبش محدود و بیشتر تکجهتیه. یعنی فیدبک خاصی نمیگیری، ولی برای پخش محتوا خوبه.
از نظر امکانات: متوسط
از نظر بازخورد: کم و خاص
از نظر مخاطب: هدفمند اما محدود
#بله بیشتر یه پیامرسان بانکیه. برای کارای بانکی خوبه، ولی کسی نمیاد اینجا برای تعامل یا ساختن پرسونال برند.
از نظر امکانات: کاربردی اما غیرمحتوایی
از نظر بازخورد: تقریباً صفر
از نظر استفاده عمومی: فقط برای کار بانکی!
ما شبکه اجتماعی خوب ایرانی میخوایم.
هم برای ساخت برند، هم تعامل واقعی، هم انتشار بدون ترس.
الان اما واقعیت اینه که بیشتر این پلتفرمها یا مخاطب ندارن، یا جَو لازم برای «تعامل انسانی» رو ایجاد نکردن.
مردم به خاطر امکانات خوب مهاجرت نمیکنن، به خاطر حسِ خوب و واکنشگیری واقعی کوچ میکنن.
تا وقتی تو یه پلتفرم، حس زندگی و تعامل نباشه، فقط یه سوله دیجیتال بزرگه.
