کلینیک ترک اعتیاد آکسون، مرکز ترک اعتیاد آکسون: باید بدانید که اضطراب با احساسات عادی، عصبی بدون یا نگران بودن بکلی تفاوت دارد و معنای آن ترس بیش از حد و معمولاً غیرمنطقی است. احساس اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی نه تنها از بین نمی رود بلکه ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. به همین جهت شناخت و آگاهی از آن می تواند کمک بسیاری به شما کند به همین جهت در این مقاله به بررسی اختلال اضطراب چیست؟ خواهیم پرداخت.
اگرچه استرس طبیعی ممکن است باعث ترس فرد از یک موقعیت شود، فرد مبتلا به اضطراب ممکن است ترس و اجتناب از یک موقعیت را که خطر کمی دارد و یا اصلاً تهدید کننده نیست، تجربه کند. عموما اختلال اضطراب با احساسات طبیعی خشم و یا نگرانی بسیار تفاوت دارد و شامل ترس بیش از حد و غیرمنطقی می باشد.
احساس اضطراب در افراد مبتلا به اختلال اضطرابی نه تنها از بین نمی رود بلکه ممکن است با مرور زمان بدتر شود.
اختلال اضطرابی، علائم مختلفی دارد که این علائم می تواند تاثیرات متعددی بر فعالیت های روزانه مانند شغل، مدرسه و روابط بیمار بگذارد. انواع مختلفی از اختلالات اضطرابی وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس که هر یک از این اختلالات، ترس و علائم منحصر به فرد خود را دارد.
بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر، درطی فعالیت های روزمره خود، اضطراب شدیدی را نشان می دهند که روزانه تقریبا به مدت حداقل 6 ماه طول خواهد کشید.
این نوع اضطراب، از عوامل مختلفی مثل سلامت شخصی، کار، تعاملات اجتماعی و شرایط زندگی روزمره ایجاد شود. اضطراب فراگیر باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در تعاملات اجتماعی، مدرسه و شغل فرد می شود و برخی از مهمترین علائم اختلال اضطراب فراگیر عبارتند از:
خستگی زودرس از لحاظ ذهنی و جسمی
تلاش برای کنترل احساس نگرانی
مشکل در تمرکز
مشکلات خواب
تحریک پذیری
تنش عضلانی
کج خلقی
بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، بطور کلی از موقعیت های اجتماعی ترس و هراس دارند که ممکن است خودشان از این مسٸله احساس شرمندگی کنند. آنها نگران آن هستند که اقدامات مرتبط با اضطراب آنها توسط دیگران منفی تلقی شود و باعث شود که فرد احساس خجالت کند. این نگرانی اغلب باعث می شود افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از حضور در مکان های عمومی یا رویداد های اجتماعی اجتناب کنند. بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از موارد زیر ترس داشته باشند:
فضاهای بسته
فضاهای باز وسیع
حمل و نقل عمومی
رفتن در مکان های شلوغ
به تنهایی از خانه بیرون آمدن
بیماران اختلال هراس، دچار حملات ناگهانی و مکرر می شوند که بطور معمول این حملات، چند دقیقه یا بیشتر طول می کشد. حملات پانیک با ترس از دست دادن کنترل طبقه بندی می شوند، حتی زمانی که هیچ خطر واقعی وجود ندارد. افراد مبتلا به اختلال هراس اغلب سعی می کنند با اجتناب از مکان ها، موقعیت ها یا رفتارهایی که به حملات پانیک منجر می شوند، از هرگونه حمله اضطرابی در آینده جلوگیری کنند. یک فرد مبتلا به اختلال هراس ممکن است دلسرد و ناامید شود زیرا قادر به انجام کارهای معمولی خود از قبیل رفتن به محل کار، رفتن به فروشگاه مواد غذایی یا حتی رانندگی کردن نیست. درمان اضطراب به افراد در جلوگیری از حمله اضطرابی کمک خواهد کرد. علائم اختلال هراس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
لرزش یا لرزیدن
احساس سرنوشت حتمی
احساس خارج از کنترل بودن
تنگی نفس، احساس خفگی
افزایش ضربان قلب و تعریق
فوبیا، ترس شدید یا نفرت از برخی اشیا یا شرایط خاص است.
اگرچه برخی از موقعیت ها ممکن است جزء ترس های منطقی به شمار روند، اما فردی که دارای اختلال اضطراب هراسی خاص است، دارای میزانی از ترس است که با خطر واقعی ناشی از موقعیت یا شیء مطابقت ندارد. علائم فوبیای خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نگرانی غیرمنطقی یا بیش از حد در مورد یک شیء یا موقعیت ترسناک
اجتناب از شیء یا موقعیت ترسناک
اضطراب شدید هنگام روبرو شدن با موقعیت ترسناک
تنگی نفس
تعریق و افزایش ضربان قلب
هراس های رایج شامل ترس از پرواز، ارتفاع، حیوانات خاص، مشاهده خون یا تزریق آمپول است.
برخی از انواع دیگر اختلالات اضطرابی وجود دارند که وقتی فردی به این نوع اختلال مبتلا می شود برای مدت طولانی با فرد باقی می مانند. بسیاری از انواع اضطراب های طولانی مدت از دوران کودکی شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد.
نمونه هایی از اختلالات اضطرابی بلند مدت عبارتند از:
آگورافوبیا، ترس از حمله پانیک در یک مکان عمومی که تصور می کنند فرار کردن امری شرم آور یا دشوار است.
اضطراب ناشی از ابتلا به یک بیماری. به طور کلی این اضطراب در زمان ابتلا به بیماری هایی مانند بیماری های قلبی ایجاد می شود.
اختلالات اضطرابی ممکن است از طریق تجربیات زندگی مانند حوادث آسیب زا ایجاد شوند، اما ژنتیک نیز در ای زمینه نقش مهمی را ایفا می کند. برای برخی از افراد، اضطراب ممکن است با مسائل اساسی بهداشتی مرتبط باشد. برای برخی از افراد، اضطراب ممکن است با یک بیماری زمینه ای مانند بیماری قلبی، دیابت، سوء مصرف مواد، سندرم روده تحریک پذیر، ترک الکل یا مواد مخدر و مشکلات تیروئید مرتبط باشد. اگرچه اضطراب علت های مختلفی دارد، اما محققان دقیقاً نمی دانند علت اصلی ایجاد این اختلال در افراد چه چیزی است. مانند بسیاری از انواع اختلالات روانی، آنها از ترکیب تغییرات شیمیایی در مغز و همچنین استرس های محیطی و ژنتیک نشات می گیرند.
بیمار مبتلا به اختلال اضطرابی، ضربان قلب سریع و تنفس به همراه تعریق را تجربه می کند. ممکن است احساس سنگینی و سفتی در قفسه سینه داشته باشد و نفس کشیدن برای او دشوار شود. هنگامی که با یک رویداد و یا عوامل استرس زای احتمالی روبرو می شویم، یک واکنش زنجیره ای بیولوژیکی وجود دارد. سایر علائم جسمی اختلال اضطرابی عبارتند از:
سرگیجه
سردرد
بیخوابی
مشکلات گوارشی
خستگی
تنش عضلانی
تکرر ادرار
احساس بیقراری یا کج خلقی
احساس تنش یا ناراحتی
احساس ترس غیرمنطقی
تجربه تشویش افکار یا وسواسی
اگرچه هر کودکی ممکن است در برخی شرایط خاص مانند امتحان دادن یا صحبت کردن در مقابل همکلاسی های خود دچار اضطراب شود، اما همه آنها دچار اختلالات اضطرابی نمی شوند. کسانی که این شرایط را تجربه می کنند، بیشتر اوقات مضطرب به نظر می رسند و دارای یک یا چند مورد از علائم زیر هستند:
نگرانی بیش از حد در بیشتر روزهای هفته
کج خلقی و زود رنجی
مشکل در خواب شبانه
بی قراری یا خستگی در زمان بیداری
مشکل در تمرکز
این عوارض ممکن است عملکرد عادی کودک را نیز تحت تاثیر قرار دهد، به ویژه هنگامی که صحبت از تمرکز بر کار مدرسه می شود. امری طبیعی است که کودکان از صحبت کردن در مورد احساسات خود بپرهیزند، زیرا نگران این هستند که دیگران از احساسات او اطلاع یافته و او را مورد تمسخر قرار دهند.
تشخیص اختلال اضطراب در افراد سالمند ممکن است کمی چالش برانگیز باشد زیرا افزایش سن با بروز بیشتر بیماری ها همراه است. برخی از علائم اضطراب در افراد بزرگسال ممکن است شامل سردرد، کمردرد یا ضربان قلب سریع باشد که ممکن است برای بسیاری از افراد اینگونه مشکلات عادی به نظر برسد. از آنجا که به نظر می رسد برخی علائم ناشی از پیری جسمی باشد، افراد بزرگسال تمایلی به گزارش این علائم ندارند. این امر باعث ایجاد مشکل در تشخیص یک بیماری از علائم یک اختلال اضطرابی می شود.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به اختلال اضطرابی هستند؟
هر دو عامل ژنتیکی و محیطی در احتمال ابتلا به اختلال اضطرابی نقش مهمی ایفا می کنند. عوامل احتمالی ابتلا ممکن است از یک نوع اختلال اضطراب به نوع دیگر متفاوت باشد، برخی عوامل خطر کلی برای اختلالات اضطرابی وجود دارد که عبارتند از:
سختی های کمرویی یا خودآگاهی رفتاری در دوران کودکی
سابقه بیماری روانی در خویشاوندان نزدیک
آسیب روحی یا قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا
بیماری هایی مانند مشکلات تیروئید یا آریتمی های قلبی
مصرف یا سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
سخن پایانی
اختلالات اضطرابی سالانه نزدیک به 40 میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد، اما این اختلال قابل درمان است. اگر شما یا یکی از عزیزانتان نیاز به کمک برای درمان اختلال خود دارید، مشاورین کلینیک ترک اعتیاد آکسون آماده خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد. افرادی که با علائم اضطراب دست و پنجه نرم می کنند می توانند با تماس با کلینیک ترک اعتیاد آکسون، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران و صحبت با یکی از کارشناسان مجرب و آموزش دیده ما با روش های درمانی مختلف برای درمان اختلال خود آشنا شوند.
