نظریه بیگ بنگ یا مه بانگ بر چگونگی شروع جهان دلالت دارد و بیانگر آن است که یک انفجار بزرگ تقریبا ۱۳.۸ میلیارد سال، اکثریت ماده و قوانین فیزیکی حاکم بر کیهان در حال انبساط را به وجود آورده است. جهان ابتدا از یک نقطه بسیار داغ و بی‌نهایت متراکم آغاز و بعد گسترش یافت و جهان قابل مشاهده کنونی را به وجود آورد.
نظریه بیگ بنگ به طور جهانی پذیرفته شده است. البته محققان با فناوری‌های موجود هنوز نتوانسته‌اند تولد کیهان را رصد کنند و بیشتر آنچه درباره بیگ بنگ می‌دانند از مدل‌های ریاضی به دست آمده است. برای اینکه بدانید بیگ بنگ چیست کلیک کنید.
جهان قابل مشاهده کهکشان‌ها و اجرام دیگری را در بر می‌گیرد که مشاهده آن‌ها از زمین در دوره کنونی امکان‌پذیر است. به عبارتی دیگر نور خارج‌شده از این اجسام، از لحظه آغاز انبساط کیهان تا کنون، زمان کافی برای رسیدن به ما را داشته است.
با فرض همسان‌گرد بودن جهان فاصله تا لبه‌های جهان قابل مشاهده تقریبا در همه جهت‌ها یکی است؛ یعنی بدون توجه به شکل کلی جهان، جهان قابل مشاهده یک حجم کروی بوده که ناظر در مرکز آن قرار دارد. هر منطقه‌ای در جهان دارای جهان قابل مشاهده خودش است که ممکن است با جهان قابل مشاهده به مرکزیت زمین هم‌پوشانی داشته یا نداشته باشد!
اگر این جهان، بیرونی داشته باشد ما با فناوری‌های امروز نمی‌توانیم بیرون آن را مشاهده کنیم؛ زیرا این جهان منحنی است و ما دقیقا مانند یک ماهی درون تنگ ماهی هستیم!
یکی از نظریه‌هایی که وجود جهان چندگانه را محتمل می‌داند نظریه جهان‌های موازی است. مطابق نظریه جهان‌های موازی، جهان ما یکی از جهان‌های متعدد موجود است که به طور موازی با یکدیگر قرار دارند. چهار نوع مختلف جهان موازی وجود دارد که در یکی از این‌ها فضا بی‌نهایت فرض می‌شود و قوانین فیزیکی جهان‌های دیگر مانند جهان ماست، اما آن‌ها آن‌قدر از ما دور هستند که ارتباطشان با ما قطع شده است؛ ما فقط می‌توانیم پیام‌ها را در درون جهان خود منتقل کنیم.
در نوع دیگر، جهان موازی جهانی است که همه ما در ابتدا به آن فکر می‌کنیم و یک واقعیت متناوب/آینه‌ای از جهان ماست. مثلا وقتی بین دو تصمیم A و B مردد شدید، اگر تصمیم A را بگیرید، در جهانی دیگر شما تصمیم B را گرفته‌اید!
نوع دیگر جهان موازی بیان می‌کند معادلات ریاضی و قوانین فیزیکی حاکم بر جهان‌های دیگر با جهان ما بسیار متفاوت هستند و از قوانینی کاملا متناقض با قوانین ما تبعیت می‌کنند. اگر علاقمندید انواع دیگر جهان‌های موازی را بشناسید و همچنین دلایل اثبات و رد این نظریه را بدانید کلیک کنید.
همان‌طور که نظریه‌هایی در مورد نحوه پیدایش کیهان وجود دارد، فرضیه‌هایی هم درباره چگونگی پایان جهان ارائه شده است. در بین این فرضیه‌ها، دو نظریه مشهورتر و پرطرفدارتر بوده که در ادامه به طور مختصر به آن‌ها می‌پردازیم.
مطابق این نظریه، جهان یعنی همه چیز از ستاره‌ها و کهکشان‌ها گرفته تا اتم‌ها و ذرات زیراتمی و حتی خود فضا زمان، به تدریج در اثر انبساط و در زمان معینی در آینده از هم جدا می‌شوند؛ زمانی که فاصله بین ذرات از یکدیگر بی‌نهایت گردد. بر این اساس مه گسست ۲۲ میلیارد سال دیگر رخ می‌دهد و دنیا پایان می‌یابد.
مه رمب بر پایه نظریه نسبیت عام بنا شده و بر اساس آن انبساط جهان که در نتیجه بیگ بنگ است، در یک نقطه زمانی مشخص متوقف شده، به درون خود فرو می‌ریزد و همه چیز را با خود می‌کشد تا در نهایت به بزرگ‌ترین سیاه چاله تبدیل شود.
