ویرگول
ورودثبت نام
دفتر مطالعات فضایی اسپاش
دفتر مطالعات فضایی اسپاش
خواندن ۲ دقیقه·۲ سال پیش

سیارات فراخورشیدی و سیارات سرگردان

منظومه شمسی مجموعه‌ای شامل ستاره خورشید و اجرامی است که به دلیل گرانش به دور خورشید می‌چرخند. این منظومه متشکل از ۸ سیاره، سیاره‌های کوتوله‌ مثل پلوتو، ده‌ها قمر و همچنین میلیون‌ها سیارک، دنباله‌دار و شهاب‌سنگ است.

ترتیب سیاره های منظومه شمسی از نزدیک‌ترین نقطه به خورشید به سمت خارج منظومه این گونه است: عطارد یا تیر، زهره یا ونوس، زمین، مریخ یا بهرام، مشتری، زحل یا کیوان، اورانوس، نپتون و سپس سیاره احتمالی نهم.

چهار سیاره درونی عطارد، زهره، زمین و مریخ، سیاره‌های زمین‌مانند یا خاکی اطلاق می‌شوند؛ چون سطح آن‌ها از جنس سنگ است. چهار سیاره بیرونی مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، سیاره‌های مشتری‌مانند یا گازی گفته می‌شوند؛ چون اندازه آن‌ها نسبت به سیاره‌های زمین‌مانند بسیار بزرگ است. آن‌ها اغلب از گازهایی مثل هیدروژن، هلیوم و آمونیاک تشکیل شده‌اند. اگرچه دانشمندان عقیده دارند برخی یا همه آن‌ها ممکن است دارای هسته‌ جامد باشند.

سیاره‌های فراخورشیدی

منظومه خورشیدی در بازوی بیرونی کهکشان راه‌ شیری قرار دارد و فراتر از آن، هزاران منظومه دیگر کشف شده است که به دور ستاره‌های خود در کهکشان راه‌ شیری می‌چرخند. به همه سیاره‌هایی که به دور ستاره‌ای جز خورشید می‌چرخند و یا سیاره‌های سرگردان سیاره فراخورشیدی گفته می‌شود.

تا اوت۲۰۲۲، وجود بیش از ۵ هزار سیاره فراخورشیدی در بالغ بر ۳۷۰۰ منظومه سیاره‌ای تایید شده است که حدود ۸۰۰ منظومه بیشتر از یک ستاره دارند. رصد مستقیم سیاره‌های فراخورشیدی با تلسکوپ بسیار دشوار است. چون این سیاره‌ها توسط تابش پرنور ستارگانی که به دور آن‌ها می‌چرخند، پنهان می‌شوند.


آپولو ۱۱؛ ماموریتی بی‌نظیر در تمام تاریخ

بیش از نیم قرن پیش در ژوئیه۱۹۶۹ (تیر۱۳۴۸) اولین فرود انسان بر سطح ماه صورت گرفت. در روز ۲۰ژوئیه ماه‌نشین عقاب (Eagle) با دو سرنشین خود بر سطح ماه فرود آمد و نیل آرمسترانگ (Neil Armstrong) و باز آلدرین (Buzz Aldrin)، فضانوردان ناسا، طی ماموریت آپولو ۱۱ برای اولین بار در تاریخ بشریت بر سطح ماه قدم گذاشتند.

آپولو ۱۱ روز ۱۶ژوئیه توسط حامل فضایی ساترن ۵ (Saturn V) از مرکز فضایی کندی (Kennedy) در ایالت فلوریدا به فضا پرتاب شد و پنجمین ماموریت سرنشین‌دار برنامه آپولو ناسا بود. فضاپیمای آپولو سه بخش را شامل می‌شد؛ ماژول فرمان (CM) با کابینی برای سه فضانورد، تنها بخشی که به زمین بازگشت. ماژول خدمات (SM) که از ماژول فرمان با نیروی پیشران، برق، اکسیژن و آب پشتیبانی می‌کرد. ماژول ماه (LM) که دارای دو مرحله بود؛ یک مرحله برای فرود روی سطح ماه و یک مرحله جهت بازگرداندن فضانوردان به مدار قمر زمین. اگر علاقمندید حقایق جذاب و جالبی را درباره ماموریت تاریخی آپولو ۱۱ بدانید کلیک کنید.

منظومه شمسیقمر زمیننیل آرمسترانگ
تنها رسانه مرجع خبری تحلیلی صنعت فضا و نجوم
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید