در آستانه دربی 96، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در اقدامی بچه گانه و تاسف بار بیانیه های تند و شدیداللحنی را علیه یکدیگر نوشتند تا باز هم نشان دهند بیشتر دنبال ایجاد حاشیه هستند تا ایجاد یک محیط آرام برای تیم هایشان.
1- از کجا شروع شد؟ صحبت های احمد مددی مدیرعامل استقلال خطاب به گل محمدی و بیانیه تند باشگاه پرسپولیس علیه مددی و صحبت های تند و عجیب یحیی گل محمدی خطاب به باشگاه استقلال در کنفرانس مطبوعاتی بازی با آلومینیوم باعث واکنش تند باشگاه استقلال و حمله شدیداللحن این باشگاه به یحیی گل محمدی شد، حالا بلافاصله و با سرعت عمل مثال زدنی باشگاه پرسپولیس هم بیانیه نسبتا تندی را خطاب به باشگاه استقلال نوشته که جو در آستانه دربی 96 کاملا متشنج باشد.
2- اصلی ترین محل حمله ها؛ قرارداد: مبحث انتشار قرارداد ها در چند وقت اخیر محل جنگ و نزاع مسئولین و مربیان و هواداران استقلال و پرسپولیس بوده جایی که دو طرف معتقدند مبلغ کم تری نسبت به حریف خود دریافت می کنند و از لحاظ مالی وضعیت بدتری نسبت به رقیب دارند!!!! فعلا اما تا این لحظه فعلا بازیکن یا مربیان دو تیم مبلغ قرارداد خود را منتشر نکردند و مدام توپ را در زمین یکدیگر انداختند و به همدیگر می گویند قراردادتان را منتشر کنید! حتی پیشکسوتان دو باشگاه ها هم وارد این نزاع کودکانه شدند و طعنه ها و کنایه های تندی نسبت به یکدیگر زدند. قرارداد مقوله ای است که باشگاه ها نسبت به بازیکنانشان متعهد می شوند و متقابل آن بازیکنان به باشگاه. وقتی باشگاهی به بازیکنانش پیشنهاد فلان میلیارد یا به خواسته نجومی بازیکنش تن می دهد باید به فکر آینده و منابع باشگاه هم باشد. بازیکن هم که با این پیشنهاد نجومی راضی به ماندن می شود وقتی با بدعهدی و بی تعهدی باشگاه خود مواجه می شود ناراحت می شود و حق دارد اعتراض کند چون باشگاه قول داده که قرارداد را پرداخت کند و اعتراض ها هم به همین است. ما هواداران که دوست داریم قرارداد ها منتشر شوند، اعضای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که ادعا می کنند هیچ ترسی از انتشار قرارداد ها ندارند را نمی دانم.
3- شاید تکراری باشد ولی اگر مدیران باشگاه استقلال و پرسپولیس به جای استفاده از کلمات برای بیانیه هایشان و طعنه و کنایه نسبت به یکدیگر، در جهت حل مشکلات باشگاه ها اقدام می کردند؛ الان و در حال حاضر مشکلات باشگاه به صفر می رسید. اینکه عادت جدید و زشت بیانیه نویسی تند علیه یکدیگر باب شده چیز تکراری است ولی سرعت عمل در بیانیه و پاسخ ها باعث شده که فکر فرو روم و بگویم اگر باشگاه ها این سرعت عمل را در پرداخت پول مربیانشان داشتند الان استراماچونی و برانکو سرمربیان استقلال و پرسپولیس بودند یا خیر؟
4- نکته کمدی اینجاست که به جز سرمربیان دو تیم که مقبولیت زیادی بین هوادارانشان دارند، مدیران استقلال و پرسپولیس که عملکردشان مورد انتقاد هوادارانشان است و هر لحظه بدهی و پرونده جدیدی از بدهی های باشگاه ها در فیفا رو می شود، در خط مقدم کنایه زنی و طعنه به یکدیگر قرار دارند. یکی از دلایلش کسب محبوبیت است. مدیران دو باشگاه راه محبوبیت را در این دیده اند!
5- دربی 96 را تلخ نکنیم. همیشه در آستانه دربی کری ها بین هواداران شدت می گرفت ولی باشگاه ها مطابق انتظار باید از حواشی فاصله می گرفتند و یک محیط آرام برای اعضای تیم ایجاد می کردند تا بازیکنان دو تیم با آرامش پای به دربی بگذارند ولی قضیه فرق کرده، مسئولین دو باشگاه ها در کری خوانی های به خصوص سخیف جدی تر و پای کار تر شده اند تا هواداران فوتبال!
6- اینکه چرا یحیی گل محمدی در آستانه بازی دربی ادعاهایش در مورد باشگاه استقلال را مطرح کرد تا جو اینگونه متشنج شود خود جای بحث و تبادل نظر دارد ولی در شرایطی که کادر و بازیکنان استقلال در بهترین کار ممکن سکوت اختیار کردند، مدیران پرسپولیس و استقلال به جان هم افتاده اند.
7- نکته هفتم این است که اعضای هر دو تیم معتقدند سرشان روی کار خودشان است ولی تیم رقیب در کار ما دخالت می کنند ولی نکته مهم اینجاست، هر دو باشگاه روی خودشان تمرکز ندارند و سرشان در کار همدیگر است. در چند وقت اخیر صحبت های بازیکنان استقلال که پرسپولیس امکانات بیشتری نسبت به ما دارد و صحبت های گل محمدی و باشگاه پرسپولیس در مورد استقلال ثابت کرده که هیچکدام از این دو باشگاه روی تیم خودشان تمرکز ندارند و مدام در مورد یکدیگر صحبت می کنند.
8- استراماچونی و برانکو مربیانی بودند که به دو باشگاه استقلال و پرسپولیس کمک های زیادی کردند ولی برانکو به دلیل آنکه چند سال ماند بیشتر توانست به پرسپولیس کمک کند. در همین چند سال برانکو اغلب سعی کرده از حواشی دوری کند و در هر 2 شکست در دربی اش لیستی از بهانه های رنگارنگ نیاورده است که اینگونه بود که ما باختیم. این موضوع در مورد استراماچونی هم صدق می کند. استرا به جای کنایه و طعنه به پرسپولیس و پاسخ دادن به ادعا های عجیب گابریل کالدرون در مورد استقلال به کار خودش مشغول شد و این حرفه ای گری او سبب شد استقلال یک روند رو به رشد را پیدا کند و صدرنشین لیگ برتر هم بشود. برانکو هم با همین حرفه ای گری و عدم صحبت های چند باره و تند علیه باشگاه استقلال روی تیم خودش تمرکز کرد و نتیجه اش هم 3 بار متوالی قهرمانی پرسپولیس با برانکو بود. حتی کالدرون هم زمانی توانست با پرسپولیس روی ریل موفقیت قرار گیرد که از این حواشی دوری کرد و دیگر به صحبت های عجیبش درباره استقلال ادامه نداد.
9- اروپایی ها را ببینید! تا به حال دیده اید بارسلونا و رئال مادرید قبل و بعد ال کلاسیکو علیه هم روزی دو سه تا بیانیه تند و شدیداللحن بدهند؟ یا مربیانشان همیشه و در هر حال قبل و بعد بازی به یکدیگر کنایه بزنند؟ شاید پاسخ اکثرتان نه باشد یا در دربی میلان و یا در ......، حالا با قبل و بعد دربی تهران که ادعا می شود بزرگترین دربی آسیاست نگاه کنید.
10- دو باشگاهی که ادعا می کنند مکتب بزرگی دارند و با اصل و هویت هستند، با این رفتار ها تمام این ادعا ها را زیر سوال بردند و حالا این سوال پیش می آید که این عادت کی تمام می شود؟
11- این کارها جز خسارت چیزی برای فوتبال ایران ندارد. در این سه سال که بیانیه نویسی ها تبدیل به یک مسئله عادی شد، چهره فوتبال ایران را هم بی اخلاقی و بی احترامی فرا گرفت. متاسفانه هولیگانیسم به ایران هم رسیده و دارد با این کری خوانی ها سخیف خود را نشان می دهد. بازی ایران و ژاپن را یادتان هست؟ تیم ملی کشورمان در حالی که نمایش برتری نسبت به ژاپن دارد به جای دویدن سراغ توپ به دنبال اعتراض و غر زدن به داور می رود و در نهایت با دریافت یک گل بچه گانه زمینه ساز شکست سنگین تیم ملی مقابل ژاپن با نتیجه 3-0 می شود. ژاپنی که به هیچ وجه ژاپن جام جهانی نبود و در نهایت دیدیم چگونه به قطر باخت.
امیدوارم این رفتار ها و بازی های کودکانه از فوتبال ایران برچیده شود و دیگر کسی پیگیر بیشتر کردن حواشی نباشد.
