شجریان یکی از قله‌های فرهنگ و هنر ایران است. در آواز و موسیقی دستگاهی ایران استاد تام و کامل بود. ولی قضاوت صحیح در مورد جایگاه شجریان فقط بر اساس آواز او نخواهد بود. اگر فقط موسیقی ملاک بود باید نام استادان بزرگی مانند رامبد صدیف، محسن کرامتی، علی رستمیان و ... قابل مقایسه با شجریان برده می‌شد.
بس نکته غير حسن ببايد که تا کسي. مقبول طبع مردم صاحب نظر شود
شجریان یک هنرمند به تمام معنی بود. یک بار هم در تمام عمر از مسیر هنر و انسانیت خارج نشد. مثل فردوسی که زبان فارسی را زنده نگه داشت اگر شجریان هم نبود احتمالا چیزی از موسیقی ایرانی بین عموم مردم باقی نمی‌ماند. اینکه هنوز شعر کهن ایرانی بین مردم ایران دوستداران فراوان دارد و اینکه با وجود این همه تلاش برای خفه کردن صدای موسیقی ایرانی هنوز موسیقی ایرانی بخشی زنده و جاری از فرهنگ ایران است حتماً بخش عمده آن وامدار تلاش‌های شجریان است.
سایه بزرگ چه زیبا گفته که "اگر حافظ زنده بود شجریان را غرق بوسه می‌کرد"
"تنها صداست که می ماند"
"هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق. ثبت است بر جریده عالم دوام ما"
