قصه‌ی ارز دیجیتال (دقیق‌تر: رمزارز) چیست؟ {خیلی خلاصه}

این مقاله‌ی کوتاه به همراه لینک آخر آن به درد هر فردی با هر سطح از دانش در حیطه‌ی کریپتوکارنسی‌ها یا رمزارزها می‌خورد.

تفاوت ارز دیجیتال با رمز ارز

معنی لغوی عبارت کریپتوکارنسی (cryptocurrency) «رمز ارز» است.اما عبارت رمز ارز در ایران به اشتباه به عنوان ارز دیجیتال معروف شده است. درصورتی که اکثر ارزهای موجود حالت دیجیتال دارند و ارز دیجیتال به حساب می آیند.

تاریخچه

در دهه ۹۰ میلادی ارز های دیجیتالی از جمله فلوز (Flooz) و بینز (Beenz) ظهور کردند؛ اما هیچکدام به دلیل کلاه برداری ها و ... موفقیت آمیز نبودند.و یکی از مشکلات اساسی آن نیاز به شخص ثالث بود.

در سال ۲۰۰۹ برنامه نویس یا برنامه نویسانی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ، بیت کوین را معرفی کردند.و بزرگترین دستاورد این ارز نداشتن هیچ سرور یا مقام مرکزی است.

با ارزهای دیجیتال (رمز ارزها) چه کارهایی می‌توان کرد

۱. خرید کالا

۲. سرمایه‌گذاری

۳. استفاده از آن‌ها در بازار فارکس

۴. به عنوان روش پرداخت (برای کسب و کارها)

استخراج (ماینینگ)

ماینرها، مهم ترین بخش شبکه هر ارز دیجیتال هستند و همانند ترید، ماینینگ نیز یک سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.

هرچه علاقه به یک ارز دیجیتال بیشتر شود، ماینینگ بیشتر و بیشتر می‌شود و این باعث سخت‌تر و پیچیده‌تر شدن این پروسه می‌شود؛ لذا استخراج ارز های نوظهور دارای سود بیشتری است.

به دلیل محدود بودن سقف ارزها، استخراج فضایی رقابتی نیز به خود می‌گیرد. به عنوان مثال بیت کوین در نهایت به ۲۱ میلیون واحد BTC در گردش برسد.

در بیت کوین پدیده ای به نام هاوینگ یا هالوینگ وجود دارد به این معنی که هر چهار سال یک بار پاداش استخراج بیت کوین نصف می‌شود. این پدیده باعث کنترل خودبخود یه هرچه بیشتر این رمز ارز می‌شود.

استخراج بیت کوین و باقی ارزها در ایران به دلیل عدم وجود قوانین صریح و عدم پاسخگویی مسئولان و همچنین طبق ادعای مسئولین به دلیل «بار زیاد ماینیگ روی شبکه‌ی بررق کشور» توجیه قانونی‌ای ندارد. هر چند که قیمت به نسبت پایین برق در کشورمان ایران باعث می‌شود برخی از افراد همچنان به مشقت و با تلاش برای فرار از قانون به ماین کردن بیت کوین و باقی رمزارزها می‌پردازند.

قانونی بودن ارزهای دیجیتال (رمزارزها)

با ابداع بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال (رمز ارز) جهان، یک پارادایم کاملا جدید متولد شد. ارزهای دیجیتال خودپایدار غیرمتمرکزی که به صورت یا شکل و شمایل فیزیکی وجود نداشته و توسط هیچ نهاد واحدی کنترل نمی‌شوند، برای ایجاد غوغا و بلوا در میان رگولاتورها مقدر شده بودند.

تا سال ۲۰۲۰ بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال در بنگلادش، بولیوی و... غیرقانونی بوده‌اند. با این حال در کشورهایی که قانونی به حساب می‌آیند، اما قوانین و نظارت به کشور مربوطه بستگی دارد.

رایج‌ترین ارزهای دیجیتال (رمزارزها یا همان کریپتوکارنسی)

این‌ها شماری از معروف‌ترین و رایج‌ترین رمزارزها هستند (که در مقاله‌ی ارز دیجیتال چیست می‌توانید اطلاعات بیشتری درباره‌ی هر کدام بدست آورید) :

بیت کوین (Bitcoin)

اتریوم (Ethereum)

ریپل (Ripple)

بیت کوین کش (Bitcoin Cash)

نم (NEM)

لایت کوین (Litecoin)

آیوتا (IOTA)

نئو (NEO)

دش (Dash)

کوانتم (Qtum)

مونرو (Monero)

اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic)
و ...

نحوه ذخیره رمزارزها

رمزارزها برخلاف اکثر ارزهای سنتی، دیجیتال هستند، که خصوصا وقتی صحبت از نحوه ذخیره سازی آن‌ها می‌شود، رویکرد متفاوتی را می‌طلبند. از نظر فنی، شما واحدهای ارز دیجیتال خود را ذخیره نمی‌کنید، بلکه کلید خصوصی (Private Key) که برای امضاء تراکنش‌ها استفاده می‌کنید، نیازمند ذخیره‌سازی است.

انواع مختلف کیف پول ارز دیجیتال وجود دارد که متناسب با نیازهای متفاوتی هستند. اگر اولویت شما حریم شخصی است، بهتر است از والت‌های سخت افزاری (Hardware Wallet) یا کاغذی (Paper Wallet) استفاده کنید. این نوع کیف پول‌ها ایمن‌ترین راه ذخیره وجوه دیجیتالی هستند. همچنین والت‌های سرد (Cold Wallet) یا به عبارتی آفلاین نیز وجود دارند که روی هارد درایو قابل ذخیره‌سازی هستند. کیف پول‌های آنلاین نیز یا وابسته به یک صرافی رمزارزی هستند و یا یک پلتفرم مستقل.

برای آشنایی با بزرگان و رهبران حوزه ارزهای دیجیتال (رمزارز ها) و همچنین نظر بزرگان و رهبران تکنولوژی درباره آینده بیت کوین و باقی رمزارزها و همچنین جزئیات و توضیحات بیشتر این مطلب خلاصه، می‌توانید مقاله‌ی ارز دیجیتال چیست را از وبلاگ پلتفرم اکسلایت مطالعه کنید.
از وقتی که در اختیار ما گذاشتید سپاسگزاریم?.