ایوان؛ فصل‌نامۀ متن و داستان
ایوان؛ فصل‌نامۀ متن و داستان
خواندن ۴ دقیقه·۴ سال پیش

نویسندگی مجازی

ایوان هشتم/ پاییز99/ گزارش جلسات نویسندگی کانون شعر و ادب/ زهرا کاشانی ورودی 96 مهندسی و علم مواد دانشگاه صنعتی شریف

نویسندگی یکی از مهارت‎های مهمی است که شاید بسیاری از ما با آن غریبه باشیم؛ آن را محدود به ادبیات و داستان بدانیم و یا تصور کنیم که توانایی نوشتن استعدادی ذاتی است. فارغ از این‌که در هر زمینه‌‎ای استثنا هست؛ کلاس نویسندگی دکتر سیدان به ما ثابت کرد که لزوماً همه‎‌ی جمله‎‌های یاد شده صحیح نیست و شاید فرصت این باشد که با نوشتن آشتی کنیم. برای همین تصمیم گرفتم این یادداشت را بنویسم و دربارۀ آن‎چه در کلاس نویسندگی گذشت با شما سخنی بگویم.

دورۀ نویسندگی با تدریس دکتر سیدان در هفت جلسه برگزار شد. فضای کلاس صمیمی و دل‎نشین بود؛ حتی مجازی بودن کلاس‎‌ها و نبودن ارتباط چشمی هم نمی‎‌توانست از گرما و شیرینی کلاس کم کند. برگزاری دورۀ نویسندگی بدون حضور دکتر سیدان عزیز ناممکن بود. ایشان صبورانه همراه ما بودند و درس‎‌های هر جلسه را با بیانی شیوا به ما یاد می‌دادند. اگر شما هم قبلاً در سایر کلاس‎‌های دکتر سیدان شرکت کرده باشید، حتماً تجربه دارید که ایشان مطالب را هر چند سخت، با زبان ساده و قابل فهم توضیح می‎دهند. بعد از درس هر جلسه، تمام تمرین‎های ما را دقیق بررسی می‎کردند و اشکال‎های آن را اصلاح می‎‌کردند. در مروری که ابتدای هر جلسه داشتیم، با مهربانی اشکال‎های ما را گوشزد می‎کردند. تمام این دلیل‎های گفته‌‎شده و گفته‎‌نشده از این دوره‎ یک دورۀ کم‎‌نظیر و تکرارنشدنی می‌‎ساخت تا ما دانشجویانی که در ابتدای راه بودیم، با کم‎ترین زمان به بهترین پیش‌رفت ممکن برسیم.

در جلسۀ اول کمی دربارۀ زبان نوشتار صحبت کردیم و استاد به طرح چند قاعدۀ کلی پرداختند. یک نویسنده باید خودآگاهی داشته باشد و بداند که «برای چه» می‎خواهد بنویسد و «چه‎‌چیزی» را می‎‌خواهد بنویسد؛ زیرا هر یک از انواع نوشته زبان متفاوتی دارد و ابزار خاص خودش را می‎‌خواهد. شاید برخوداری از هوش در نوشتن مؤثر باشد؛ ولی نمی‎‌توان گفت که همۀ نویسنده‎‌ها در آغاز راه استعداد مادرزادی داشتند. درواقع مهم‎ترین لوازم نوشتن، انگیزه، پشتکار، دانش و تجربه است. نویسنده باید بر زبان مسلط باشد و هر جا که لازم بود، تعابیر و واژه‌‎های مناسب را به کار گیرد و سعی کند آثار برجستۀ حوزۀ خودش را بخواند. کسی که می‎خواهد بنویسد، باید طبیعت خود را بشناسد و بداند که قرار نیست شبیه هیچ‎کس باشد و در آخر استاد توصیه‌‎ای مهم به ما داشتند: « سعی کنید هر روز بنویسید». هر چه بیش‌تر تمرین نوشتن آگاهانه کنید بهتر است و در درازمدت تأثیر آن را می‎‌بینید.

جلسۀ دوم برخی از نکته‌های اساسی ویرایش را مرور کردیم و دربارۀ انواع زبان نوشتار یاد گرفتیم. در حقیقت ما به سه شکل می‎توانیم بنویسیم؛ گونۀ اول نثر ساده با هدف معنا رسانی است و در نوشته‎‌های علمی بیش‌تر کاربرد دارد. گونۀ دوم نثر ادبی است که آن را به‎‌خوبی می‎شناسیم؛ اما گونۀ سوم نوشتن نثر ساده و صمیمی است. نثر ساده و صمیمی از زبان محاوره الگو گرفته است؛ اما با آن خیلی تفاوت دارد. برای مثال نثر کتاب خاطره‎‌های پراکندۀ گلی ترقی به این شکل است. برای تمرین دوم باید داستانی کوتاه را با نثر صمیمی می‎‌نوشتیم. شاید این نوع نوشتن در ظاهر ساده به نظر برسد؛ اما اگر شما هم تمرین کنید، متوجه می‎‌شوید گاهی اوقات در انتخاب کلمات بسیار چالش‎‌برانگیز است.

دو جلسۀ بعد بیش‌تر به نوشته‎‌های جدی اختصاص داشت. در جلسۀ سوم و چهارم با طرح نوشته و راه‎‌های پروردن معنی آشنا شدیم. طرح نوشته نقشه‎‌ی راه نویسنده را مشخص می‎‌کند؛ بنابراین در نوشته‎‌های جدی و علمی پیش از شروع نوشتن باید به طرح نوشته فکر کنیم و ترجیحاً آن را بنویسیم. اهمیت طرح نوشته فقط به نوشته‎‌های جدی نیست؛ بلکه در نوشته‎‌های ذوقی مثل داستان و رمان نقش مهمی را ایفا می‎‌کند. هم‎چنین، راه‎‌هایی برای پرورش معنی در نوشته‏‌های جدی وجود دارد که با کمک آن‎ها می‎‌توانیم انتقال معنا را بهبود ببخشیم؛ مثلاً یکی از این راه‎‌ها استدلال است و ما می‌‎توانیم برای یک گزاره دلیل‎‌هایی بیاوریم.

جلسۀ پنجم و ششم به نوشته‎‌های غیرذوقی بیش‌تر نزدیک شدیم. در این دو جلسه با مفهوم «روایت» و «روایت‎گری» آشنا شدیم. روایت یکی از بخش‎‌های مهم نوشته‎‌های غیرذوقی است که نوشته را به تصویر می‌‎کشد؛ مثلاً با توصیفی دقیق و مناسب می‌توانیم فضای داستان را به بهترین شکل ممکن تجسم کنیم. مشابه نوشته‎‌های جدی راه‌های زیادی برای گسترش روایت وجود دارد که ما در آن دو جلسه با آن‌ها آشنا شدیم و برای تمرین هم سعی کردیم ادامۀ داستانی را روایت کنیم.

اگرچه جلسۀ هفتم آخرین جلسۀ ما بود؛ ولی به معنای پایان راه نبود. در این جلسه پس از بررسی تمرین‎‌ها، هر کدام از ما دقیقه‎‌هایی با استاد صحبت کردیم و از روند پیش‌رفت خودمان آگاه شدیم و متوجه شدیم در کدام حوزه‎‌ها نیاز به تمرین بیش‌تری داریم و یا به کدام یک از انواع نوشته علاقۀ بیش‌تری داریم. برای همۀ ما مشخص است که در این دوره درهای جدیدی از نوشتن به روی ما گشوده شد. به عنوان کلام پایانی می‌خواهم بگویم که گذران دوره‌‎های این‎چنینی برای بسیاری از ما مفید و پر از یادگیری خواهد بود و اگر شما هم دلتان پیشِ دورۀ نویسندگی گیر کرده است، اصلاً نگران نباشید. فایل تمام جلسه‎‌ها آرشیو شده است و می‎توانید از آن‎‌ها استفاده کنید.

نویسندگیکلاس نویسندگیآموزش نویسندگیداستان نویسیکلاس مجازی
صاحب امتیاز: کانون شعر و ادب دانشگاه صنعتی شریف
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید