از همون اول که وارد دانشگاه شدم با اینکه خیلی شور و شوق پیشرفت داشتم ولی اینطور بهمون القا شده بود که درسای دانشگاه به درد بازارکار نمیخورن..سال اول یه همایش رفتم که سخنران میگفت کامپیوتر شاخه های مختلف داره و باید تو یکیش عمیق بشید و تا تهش برید... نکات خوبی گفت ولی اینو نگفت حالا که اول راهید به هرکدوم یه نوکی بزنید ببینید خوشتون میاد یا نه، بعد همونو ادامه بدین! این شد که کل چهارسال من به این فکر میکردم که چه مسیری رو شروع کنم!
البته اگه نخوام نسبت به خودم کم لطفی کنم باید بگم بیکارِ بیکارم نبودم و سعی میکردم یه چیزایی یاد بگیرم..ولی نه حرفه ای و ادامه دار...
خلاصه که نه مهارتم رو زیاد کار کردم و نه درسا رو اونجور که باید یاد گرفتم..
چرا؟
چون فکر میکردم به درد نمیخورن در آینده! دانشگاه به خوش گذرونی و درگیری های الکی گذشت..
گذشت و وارد بازارکار شدم و دیدم عجب رَکَبی خوردم. خیلی از مفاهیمی که تو دانشگاه گفته بودن، الان به دردم میخوره و گاهی مجبور میشم برم مرورشون کنم! با خودم میگم کاش یه نفر همون سال اول بهم میگفت:
"درسا رو جدی تر بگیر،
تمام تکالیف و پروژه ها رو کامل انجام بده، حتی بخشای اختیاری شو
هرچیز جدیدی که بود یاد بگیر و نترس ازش،
استاد حل تمرین بشو،
برو دنبال اساتید و باهم پروژه کار کنید."
به نظرم کتاب "برو پی کارت" از انتشارات خیلی سبز منبع خوبیه واسه تازه واردای دانشگاه و نشون دادن خط مشی بهشون.
به هرحال از ما که گذشت، ولی امیدوارم بقیه با آگاهی و هدفمندی بیشتری دوران تحصیلو بگذرونند...
