ایجاد محیطی مناسب برای همکاری با افراد دارای معلولیت از نگاه DEI
تنوع یعنی پذیرفتن اینکه هر فرد توانایی‌ها، دیدگاه‌ها و تجربیات منحصر‌به‌فرد خود را دارد و این تنوع می‌تواند نقطه قوتی برای تیم باشد. با این حال، قبل از اینکه فرد دارای معلولیت به تیمی اضافه شود، ضروری است که اعضای تیم آمادگی لازم را پیدا کنند.
- شفافیت و گفتگو با اعضای تیم:
قبل از پیوستن فرد دارای معلولیت، با اعضای تیم صحبت کنید و اهمیت حضور این فرد را توضیح دهید. لازم است تاکید شود که این فرد بر اساس مهارت‌ها و توانایی‌های خود انتخاب شده است، نه از روی ترحم یا "تبعیض مثبت". شفاف‌سازی این موضوع از شکل‌گیری سوءتفاهم‌هایی در آینده جلوگیری و محیطی حرفه‌ای‌تر ایجاد می‌کند. - آموزش رفتار حرفه‌ای و احترام‌آمیز:
اعضای تیم باید بدانند چگونه با فرد دارای معلولیت تعامل کنند. به آن‌ها آموزش دهید که ارتباط مستقیم، صریح و طبیعی داشته باشند. برای مثال، از گفتن جملاتی مانند "نمی‌خواهد کاری انجام دهی، استراحت کن!" که حس ناتوانی به فرد می‌دهد، اجتناب کنند. - توصیه به تعامل راحت و طبیعی:
تاکید کنید که هیچ‌کس نباید با نگرانی یا احتیاط بیش از حد با این فرد برخورد کند. هدف این است که او مانند دیگر اعضای تیم، بدون تبعیض یا رفتار خاصی پذیرفته شود.
برابری در محیط کار به این معناست که افراد، صرف‌نظر از ویژگی‌ها یا شرایط خاصشان، به منابع، امکانات و فرصت‌های برابر دسترسی داشته باشند. در مورد همکاران دارای معلولیت، توجه به موارد زیر ضروری است:
- حقوق و مزایا برابر:
نباید تصور شود که چون فرد دارای معلولیت است، می‌توان حقوق یا مزایای کمتری به او پرداخت کرد. پرداخت عادلانه یکی از مهم‌ترین اصول حفظ برابری است. - تسک‌ها و مسئولیت‌های برابر:
وظایف و مسئولیت‌های محول‌شده به این فرد باید متناسب با توانایی‌ها و نقش شغلی او باشد. نباید از او انتظار کمتر یا بیشتری نسبت به سایرین داشته باشید. همچنین، مثل همه افراد لازم است با این فرد هم به طور شفاف درباره انتظارات شغلی و KPIها صحبت کنید - محیط کاری دسترسی‌پذیر:
اطمینان حاصل کنید که محیط کار از لحاظ فیزیکی و فنی برای فرد قابل دسترسی است.
به طور مثال فرد بتواند در سطح برابر با بقیه همکاران از مزایا و ایونت‌های سازمان استفاده کند، یا نرم‌افزارهای داخلی شرکت برای وی قابل استفاده باشد. - ابزارهای کاری مناسب:
اگر این فرد برای انجام وظایف خود به ابزار یا تجهیزات خاصی نیاز دارد (مانند صفحه‌خوان، وسایل ارگونومیک، یا فضای کار منعطف)، آن‌ها را فراهم کنید.
مجددا یادآوری شود که قرار نیست تجهیزات خاص به فرد یا همکاران حس تبعیض مثبت دهد،صرفا شما با اینکار باید نشان دهید که دارید محیط را برای داشتن شرایط برابر مهیا می‌کنید.
۳. Inclusion (شمول):
تضمین پذیرش و مشارکت فعال
شمول به معنای ایجاد حس مشارکت واقعی برای فرد در تیم است. این مرحله که از نظر من مهم‌ترین مرحله است زمانی محقق می‌شود که فرد دارای معلولیت نه‌تنها از لحاظ فیزیکی در تیم حضور داشته باشد، بلکه حس کند بخشی مؤثر و محترم از گروه است.
- آنبردینگ شفاف و حمایتی:
در زمان شروع به کار، با این فرد صادقانه و صمیمانه صحبت کنید. به او اطمینان دهید که همکاری با اون به دلیل شایستگی‌های او بوده و هر گونه مشکلی یا نیازی دارد، می‌تواند آزادانه با مدیر یا تیم مطرح کند. این رویکرد به کاهش استرس ناشی از فشار کاری یا ترس از ناتوانی کمک می‌کند. - شنیدن نظرات و بازخوردها:
در جلسات تیمی، مطمئن شوید که نظرات و ایده‌های این فرد شنیده می‌شود و به آن‌ها توجه می‌شود. نباید طوری رفتار شود که او احساس کند نظراتش بی‌اهمیت هستند یا اولویتی ندارند. - فرصت برابر برای رشد و ترفیع:
معلولیت نباید مانعی برای پیشرفت شغلی باشد. اگر فرد شایستگی لازم را دارد، باید همانند دیگران در فرآیندهای ارتقا و ترفیع مورد توجه قرار گیرد. - ایجاد حس پذیرش:
محیط کاری باید به گونه‌ای باشد که فرد حس کند عضوی موثر در تیم است و نه صرفاً کسی که به خاطر بالابردن نرخ دایورسیتی یا تصمیمات خیرانه سازمان در تیم انتخاب شده است.
رعایت اصول Diversity, Equity و Inclusion در محیط کار، به ویژه برای همکاران دارای معلولیت، فراتر از وظیفه اخلاقی یا قانونی است. این اصول باعث ایجاد تیمی قدرتمندتر، خلاق‌تر و متعهدتر می‌شود.
تنوع به ما یادآوری می‌کند که هر فرد با توانایی‌ها و دیدگاه‌های متفاوت خود ارزشمند است.
برابری تضمین می‌کند که همه اعضای تیم از شرایط یکسانی برخوردار باشند.
و شمول به افراد این حس را می‌دهد که بخشی واقعی و محترم از تیم هستند.
