یادش بخیر!! آخر هفته ها منتظر بودیم پدر از سر کار برگردد تا با هم به خانه مادربزرگ برویم. هنگامی که وارد حیاط مادربزرگ می شدیم اولین چیزی که با آن رو به رو می شدیم یک تخت که در زیر درخت سیب قرار گرفته و بساط چای به راه است. وای گفتم چای!!!! بوش معرکه س از اون چایی هایی که هر چی بخوری سیر نمیشی مخصوصا با اون استکان های کمر باریک خوشگل. یادمه مادربزرگ می گفت مادر جان واست چای بریزم اما مامان پیش دستی میکرد و می گفت: نه مادر جان نوه تون اهل چای نیست و هر موقع تو خونه واسش چای می ریزم، سرد میشه و از دهن میفته آخر سر هم مجبور میشم بریزمش دور اما مادربزرگ از برق چشام متوجه می شد که خیلی دلم می خواد و بعدش با یک چشمک و خنده مهربون می گفت که چای خونه مادر جان فرق داره و بچم می خوره و بعد از آن از زیر عینک یک چشمک ریزی می زد و همزمان می گفت مگه نه دختر قشنگم؟ و من هم با لپای گل انداخته و خجالتی می گفتم: وای مادرجان نمیدونم چرا خونه شما که میام هرچی که می بینم منو به اشتها میاره.
واقعا هم همین طور بود نه تنها چای، من عاشق تمام خوراکی های که مادربزرگ می آورد، بودم، نمیدونم شایدم به دلیل ظروف سنتی ایرانی که در تمام خانه بزرگترها وجود داشت، برمی گردد. کاسه های سفالی باطرح های رنگارنگ که در درون هرکدام از آن ها یک نوع خشکبار محلی وجود داشت و همه طبیعی و ارگانیک توسط مادربزرگ درست شده بودند. همه و همه زیبایی و خوشگلی خود را داشتند و من هر موقع از طرح های آن ها یادم می آید، دلم قنج می رود.
علاقه من به ظروف سنتی ایرانی و صنایع دستی بخصوص صنایع دستی روستایی باعث شد که در اینجا مطالبی مفید و مختصر در رابطه با این ظروف قدیمی بگذارم و از آنها یادی کنم، شاید شما هم مثل من عاشق این ظرف ها هستیند که در این صورت تجدید خاطره خواهد شد و اگر تا کنون هیچ حسی به این ظروف نداشته اید با این توضیحات مسلما علاقه مند خواهید شد:
یکی از قدیمی ترین مدل ظروف که در هر خانه ایرانی یافت می شود همین ظروف گل سرخی می باشند. طرح زیبای گل سرخ با دقت و ظرافت بر روی این ظروف سنتی قدیمی نقش بسته است و زیبایی ظرف دو چندان نموده است. انواع مختلف این ظروف شامل: بشقاب، کاسه، سوپ خوری، چارچ، قوری و ... توسط دوستداران این مدل ظروف خریداری می شود.
انقدر اشتیاق به ظروف گل سرخی داشتم که متوجه نشدم ظروف گل گندمی در دوره ای پیش از ظروف گل سرخی تولید شده اند. هر کدام از این ظروف سنتی ایرانی خوشگلی و زیبایی خاص خود را دارد و ظرافت کار شده در گندم های سبز رنگ داخل ظروف قدیمی به جرات لذت خوردن غذا را برای شما دو برابر خواهد کرد. این مدل ظروف به دلیل قدیمی تر بودن کمتر پیدا می شوند ولیکن در صورت مشاهده این ظروف در فروشگاهی آن را حتما بدون اتلاف وقت خریداری نمایید.
اصلا این مدل ظروف سنتی ایرانی، جایی برای حرف زدن باقی نمی گذارد از بس که همه عاشقش هستند. آن حس خوب خوردن چای با طعم هل و کاکوتی، آویشن، نعنا فلفلی و ... با رنگ های خوش رنگ در داخل این فنجان ها برای همه ما یک خاطره فراموش نشدنی می باشد. این فنجان ها در انواع و طرح های مختلفی وجود دارند که نوع قاجاری و لب طلایی از نمونه های زیبای آن هستند. به نظر من اگر روزی تصمیم گرفتید که فنجان کمر باریک خریداری نمایید از فرو شگاه های مربوطه همچون فروشگاه اینترنتی کشمر که دارای ظروف سنتی ایرانی هستند خریداری نمایید تا از کیفیت و مرغوب بودن کالا اطمینان داشته باشید.
وای وای از این مدل ظروف نگم براتون!!!! چقدر زیبا و در عین حال با اصالت. این ظروف که شامل جام با پارچ های قدیمی که دارای تنوع رنگی می باشند را هیچ کس نمی تواند از یاد ببرد. نوشیدن دوغ آن هم محلی با طعم دهنده های طبیعی همچون نعناع و آویشن که کوه ها جمع آوری شده و در درون دوغ خوری ریخته شده است همه ما را به یاد دوران کودکی و خانه مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها می اندازد. بنابراین برای شما یک پیشنهاد عالی دارم و آن، این است که برای لذت بیشتر و احساس آرامش و یاد دوران قدیمی این مدل ظروف را از فروشگاه های ظروف سنتی ایرانی خریداری نمایید.
این ظروف اغلب به رنگ قرمز خوش رنگ می باشد که با ریختن دانه های انار داخل آن جلوه و زیبایی خود را دو چندان می کند اما در برخی از خانه ها و فروشگاه ها به رنگ آبی نیز دیده می شود که زیبایی آن نیز غیر قابل انکار است. طراحی این نوع از ظروف سنتی ایرانی آن چنان ظریف است که برای کسی که اولین بار آن را می بیند، حیرت آور است و بدون شک محو زیبایی آن می شود. برای دست یابی و خرید این ظروف خیلی باید در درون بازار و فروشگاه ها بگردید. البته یه راه آسآن تر این است که این ظروف را به عنوان یادگاری از مادربزرگ خود بگیرید که نور علی نور می شود. بی شک لبخندی زیبا بر لبان شما با این حرف نقش بست.
با توجه به اهمیت زیاد مایه حیاتی (آب) در ایران و به ویژه در مناطق گرم که با مشکل کم آبی مواجه بوده اند و هستند. تولید وسایل و ظروفی که بتواند در نگه داشتن خنکی آب نقش داشته باشند، بسیار مهم است. به همین دلیل با ساخت کوزه های سفالی و نگهداشتن آب آشامیدنی در درون آن از هدر رفت آب جلوگیری می نمودند. ظروف سفالی از گذشته در ایران رایج بوده و هنرمندان در این زمینه در کنار تولید کوزه های آب برای خنک نگه داشتن آب به تولید دیگر فرآورده های سفالی همچون: کاسه، پارچ و لیوان، بشقاب، قلیان، گلدان، کشک ساب و ... می پرداختند. خاک مورد استفاده در هنر سفالگری از معادن موجود در اطراف شهرها فراهم می شد و در گذشته از طریق دست و امروزه با استفاده از چرخ های سفالگری به تولید این ظروف سنتی ایرانی با اصالت و با کیفیت می پردازند.
در واقع این مدل ظروف یکی از ظروف سنتی است که مقداری از سبک ایرانی فاصله گرفته و به سبک اروپایی نزدیک می شود و این بدان معنا نیست که ماهیت ایرانی بودن خود را از دست داده است بلکه این چنین می توان گفت که ترکیبی از مدل ظروف سنتی ایرانی و اروپایی است. با این وجود هر یک از خانواده های ایرانی در گذشته یک سرویس کامل از این مدل ظروف را در خانه خود به ویژه درون بوفه ها داشتند که برای مراسم دورهمی و میهمانی به دلیل جادو و نقش نمایی بیشتر از آن ها استفاده می نمودند.
در قدیم الایام به منظور پخت غذا به ویژه در منطقه توس قدیمی که اکنون مشهد می باشد، ظرف سنگی مخصوصی را که جزو ظروف سنتی ایرانی می باشد از کوه های گرانیتی جنوب این منطقه همچون کوهسنگی و کوه های خلج می تراشیدند و سپس توسط دستان پرتوان و هنر دوست در کارگاه های مخصوص به صورت دیگ های سنگی در می آمد. رنگ سیاه آن ها نیز به خاطر سنگ های سیاه رنگ کوه های نام برده می باشد. مشهدی ها به زبان عامیانه خود به این دیگ های سنگی (هرکاره) می گویند و بدون شک از گذشته تا الان در هر خانه ایرانی یکی از این هرکاره ها وجود دارد که برای پخت غذای لذیذ آبگوشت از آن استفاده می کنند. بیشترین طرفدارهای این دیگ های سنگی هم پدربزرگ ها می باشند که مادر بزرگ ها به خاطر علاقه شدید آن ها بساط آبگوشت را از صبح زود به راه می اندازند. چون این دیگ های سنگی مانند آرام پز عمل می کنند و نیاز به زمان بیشتر است تا غذا جا بیفتد و خوشمزه تر شود و یک غذای سالم را برای اهل خانه به ارمغان می آورد و آن به این دلیل است که هیچ گونه پوشش شیمیایی و یا حتی غیر طبیعی در داخل آن وجود نداشته است.
رسیدیم به آخر مقاله، مطمئنم که الان حس خوبی دارید چون بدون شک تعدادی از شما به یاد دوران گذشته افتادید و آن حس خوب و شیرین را با تمام وجود تجربه نموده اید و عده ای دیگر نیز که تجربه اندکی از این مدل ظروف سنتی دارند و چقدر رویایی فکر کردند و به حال آن دسته از افرادی که واقعا از نزدیک این حس زیبا را تجربه ننموده اند، غبطه خوردند چون سنشان به آن زمان نرسیده است تا به خانه قدیمی ها که معدن و کلکسیون ظروف سنتی قدیمی بوده است، بروند. اما یه پیشنهاد خیلی خوبی واسه این دسته افراد دارم و آن این است که از قسمت ظروف سنتی ایرانی سایت کشمر دیدن فرمایید تا علاوه بر شنیدنی هایی که در این مقاله به گوشتان خورد با چشم خود نیز شاهد این همه زیبایی و خوش رنگی نیز باشید. به شما قول خواهم داد که خوشتان می آید و کم کمش یکی از این ظروف سنتی را خریداری می کنید. ممنون که همراه همیشگی سایت خودتون (کشمر) هستید و ما با وجود شما هیچ وقت احساس تنهایی نخواهیم کرد و در مقابل ما هم شما را تنها نخواهیم گذاشت و در هر زمینه ای یاری رسان شما خواهیم بود.
