اشپولر، شرق‌شناس آلمانی، گرچه قلمروی ایران را از لحاظ جغرافیای تاریخی دارای ابهام می‌خواند؛ اما بر «تداوم» آن طی قرون متمادی تاکید می‌کند. این سرزمین از زمانی‌که «مسکن آریایی‌ها» خوانده می‌شد، تا دوران «پادشاهی ایرانیان» و سپس «نظام جمهوری» (که هر عنوان، نوعی از سازوکار هماهنگی جمعی و اجتماعی را نشان می‌دهد)، فرازونشیب‌های بسیاری را در دهلیز تاریخ سپری کرده است. این سیر متلون که شامل حکومت اقوام متعددی بر این سرزمین شده، هیچ‌گاه ایجاد «انقطاع» تاریخی-هویتی در این خطه نکرده است. در این تاریخ ۱۴ هزارساله که ۲۵۰۰ سالِ آن در سرایش شاهنامه اشاره شده، چه ابزاری مانع اضمحلال شده و نظامات سیاسی با ایجاد و هضم چه بسترهایی بر ما و اجداد ما، حکم و حکومت رانده‌اند؟
کتاب «حکومت‌مندی ایرانشهری؛ تداوم تکنولوژی‌های قدرت در ایران» به ذهن و قلم روح‌اله اسلامی، سعی دارد به سوالاتی از این دست پاسخ دهد.
در معرفی این کتاب آمده است:دانشی موفق است که دارای روش‌های عملی جهت اثرگذاری بر واقعیت باشد. ایرانیان از زمان باستان تاکنون در مورد سیاست و حکومت تکنولوژی بسیاری خلق کرده‌اند. نویسنده در این اثر تلاش کرده تا مجموعه‌ای از تکنیک‌های قدرت ایرانشهری را به صورت تداومی از ایران باستان تاکنون ترسیم کند. این اثر تلاشی در جهت ترسیم تداوم خرد حکمرانی ایرانیان در تاریخ است؛ که توسط انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد چاپ و نشر شده شده است.
پی‌نوشت: از پرونده «به‌بهانه نمایشگاه» (۱۴۰۳) خانه اندیشه‌ورزان
