دوسالی هست که دانشگاه رو ترک کردم. اواسط ترم شیش بود که شخصی وارد زندگیم شد و زندگیم رو متحول کرد. میخوام براتون از تجربیاتم در این مورد بگم.
همه ی شما میدونید که طلاق در جامعه ی ما زیاد شده و با این وضع موجود خیلیا جا میزنن. خیلی از دعواهای پیش پا افتاده باعث جدایی دو طرف میشه. خودم شخصا دعواها و بحث های زیادی سر موضوعات مختلف داشتم اما هرگز باعث جدایی نشده و بلعکس مارو بیشتر بهم وابسته کرده. دلیلش اینه که باید درک درستی از رابطه داشت. خیلیا هدفشون از ایجاد رابطه رو نمیدونن و از سر هوس میخوان باهم باشن.
توی هر بحث ناراحتی و دعوا هست و جنبه ی مثبتش رو بخوام بگم اینه که اگر درک و فهم داشته باشید باعث میشه که عبرت و تجربه کسب کنید و به ارتقای رابطه ی سالم کمک کنید.
اولا اینکه سعی کنید همیشه صحبت کنید البته در کمال ارامش ( مگر غیر از اینه که عاشق طرف هستید؟ پس مثل بقیه رفتار نکنید) صحبت نکردن راجب مشکلات و پنهان کردنش باعث بحث ها و دعواهای بیشتر میشه ( همیشه زلزله هایی با ریشتر کمتر بیاد بهتره تا اینکه یهو ۸ ریشتر بیاد و همه چیو نابود کنه)
دوما؛ دید باز داشته باشید به مسائل. اگر درک نمیکنید حداقل بفهمید که اون شخص داره چی میگه و ۱ درصد هم احتمال حق گفتن به طرف مقابلتون بدید. همیشه حرف خودتونو نزنید. بذار طرف مقابل هم حرفاشو بزنه.
سوما؛ نذارید ناراحتیاتون بیشتر از نیم ساعت بشه. حتی اگه مقصر شما نبودید، پا پیش بذارید و عذر خواهی کنید. و همون لحظه ابراز علاقه کنید که بدونه چقد دوسش دارید.
ختم کلام اینکه درک درستی از همه چیز داشته باشید و با اغوش باز هر مشکلی رو بپذیرید و در راستای حل مشکل بهم کمک کنید.
