برده داری در تاریخ بشر قدمت زیادی دارد، از رم باستان تا خرید و فروش سیاه پوستان در قرن بیستم آمریکا. و حالا امروز در قرن بیست و یکم برده داری منسوخ شده . چگونه ثروتمندان و سرمایه داران از این عادت دست کشیدند؟ آیا خودشان ظرف هایشان را می شورند؟ و صبح تخم مرغ شان را آبپز می کنند؟
پاسخ خیر است. برده داری حتی گسترده تر هم شده و فقط شکلش را عوض کرده اند.
در گذشته برده کسی بود که هیچ اجازه و اختیاری از خود نداشت و مجبور بود به طور رایگان در عوض جای خواب و غذایی ناچیز کار های سخت انجام دهد. بله امروزه برده داری به این شکل وجود ندارد و منسوخ است اما در عمل؟
قشر فقیر جوامع ( که اکثریت هر جامعه ای را هم تشکیل می دهند) برای حداقل غذا و مکان زندگی مجبورند هر کاری بکنند شاید بگویید آن ها مختارند و می توانند کار نکنند اما واقعا دایره ی این اختیار چقدر است وقتی گرسنه ای؟ از طرفی این تفکر وجود دارد که اقشار ضعیف می توانند سطح زندگی خود را ارتقا ببخشند . بله می شود اما چقدر امکان پذیر است؟ عموما سرآمد های جامعه به قدری شرایط را سخت می کنند که تقریبا این امکان به یک درصد برسد و بعد آن یک درصد را رسانه ای می کنند تا بگویند شما نمی خواهید و به همین دلیل فقیرید اگر بخواهید شدنی است و این هم نمونه اش !
و اما قشر متوسط چگونه برده می شود؟ این قشر وضع مالی بهتری دارد و به راحتی زیر بار نمی رود که کارهایی بکند که نمی خواهد . جواب شاید چیزی باشد که به آن اصطلاحا سرمایه داری می گویند. سرمایه داری بدون آن که بداینم ما را تحت یک فشار روانی قرار می دهد ، فشاری که حتی از گرسنگی و تشنگی هم سخت تر و عذاب آور تر است. مثلا ایده عالی از یک هیکل مناسب می سازد و ما را مجبور می کند بازار قرص های لاغری را پر رونق کنیم ،هر سال یک مدل یخچال و تلویزیون روانه ی بازار می کند و ما را در جنگ رقابت های خانوادگی می اندازد تا به هر قیمتی جدید ترین محصول را بخریم و پُز دهیم . در واقع گرچه ما نانی برای سیر کردن شکممان داریم اما باید بیشتر و بیشتر کار کنیم تا شرمنده ی مدل گوشیمان نشویم و بتوانیم هزینه ی باشگاه بدن سازی مان را بدهیم.
"ندانسته هر روز برای چه کسی کار می کنیم؟ ما از تلویزیون مان استفاده می کنیم و یا سهام دار شرکت لوازم برقی از ما؟ ما سوار ماشین مان هستیم و یا ماشینمان سوار بر ما؟"
دموکراسی لباسی زیباست که به جز سرمایه داران برای همه مان تنگ است.
