در روانشناسی کودک ، پیاژه مفهومی رو عنوان می کنه به نام « خود میان بینی» یا «خود مرکز بینی» که به این مفهوم اشاره می کنه که کودکان قدرت این رو ندارن که خودشون رو به جای فرد دیگری بذارن و از نقطه نظر دیگران نگاه کنن ، در واقع کودک تصور می کنه جهانی که خود می نگرد همان جهانی است که دیگری می نگرد.
و اما مسئله ی مهم اینه که این مفهوم مختص کودکان نیست و در رابطه با بزرگسالانی که از نظر شناختی رشد نکردن هم صادقه وگاهی بسیار آسیب زا میشه. به چند نمونه از این خود میان بینی ها دقت کنید .
کرونا دروغ و در حد سرماخوردگی ساده است،الکی بزرگش کردن من کرونا گرفتم یک هفته ای هم خوب شدم .(فرد می پندارد چون کرونا به او آسیب جدی نزده بر روی دیگران هم تاثیری نمی گذارد.)
کی گفته غذای چرب بد؟ من یه دایی دارم از غذاش روغن می چکه الانم نود سال رو رد کرده.(فرد به جامعه ی آماری بی اعتناست، جامعه ی او و نتیجه گیری هایش به اطرافیانش محدود می شود.)
تنها دلیل افسردگی بی پولیه ، من اگه خرید برم حالم خوب خوب میشه.(فرد نه تنها درک درستی از مفهوم افسردگی ندارد بلکه خودش راجامعه می پندارد و حالاتش را به همه تعمیم می دهد.)
پارتنرم به من خیانت کرد چون من همیشه بیش از حد به او عشق ورزیدم،به هرکس محبت کنی می رود.
به نظرم افراد همجنسگرا دروغگو و بیمارن چون من اصلا نمی تونم خودم رو توی جایگاه اون ها تصور کنم.
اگر کسی عزیز من رو بکشه من نمی تونم ببخشمش برای همین اعدام باید اجرا بشه و قانون درستیه .
(تصور می کند درست یا غلط بودن قوانین مطابق با احساسات شخصی اوست و باید تابع دیدگاه او باشد )
