همین چند وقت پیش بود که سر یه بحث کوچیک پدر و مادر گرام یخه بنده رو چسبیدن که تو سال دیگه کنکورته چه غلطی میخوای بکنی؟
من فقط میخواستم ببینم با منن یا با پشت سریم؟
من؟ کنکور؟ دیپلم؟ دبیرستان چی شد پس؟ اونجا که میگفتن کلی بچه باحال داره و یه عالمه دعوا هم میشه؟ ای بابا مگه من 14 سالم نبود اصن؟
کاشف به عمل اومد که واقعا سال دیگه کنکورمه.
به پدر و مادرم چیزی نگفتم شب حسابی به این قضیه فک کردم. من میخوام چه غلطی بخورم؟ یه چیزایی تو ذهنم بود ولی پیشونو نگرفته بودم، همون شب کلی سرچ کردم و با چند نفر که با این قضایا آشنایی داشتن صحبت کردم.
تا ساعت 12 ظهر خوابیدم و کلا کلاسای اونروزو از دست دادم
برای بار صدم به این موضوع پی بردم که من به هیییچ وجه من الوجوه امکااان نداره بشینم 7 سااااال تمام توی یه شهر و یه دانشگاه درس بخونم.
بابا مگه درختم من؟ اصلا اون هیچی، 7 سال با 12 سال میشه 19 سال درس خوندن... تازه جالبیش اینجاس که تهشم کسی اون مدرک پزشکی عمومی شما رو حساب نمیکنه، مردم میان میگن دکتر فلان قرصو بنویس واسم انگار روان نویسی تو:|
نمیخوام چیزی مثل فیزیوتراپی یا بینایی سنجی یا همچین چیزی بخونم، آخه لعنتی دنیا دو روزه یه روز و نصفشو بشینم پشت میز؟
چی میمونه؟ پرستاری علیه السلام...
خب تا اینجا که مشخص شد.
یه نکته دیگه که وجود داشت این بود که من میخواستم خارج از کشور درس بخونم، البته از اون فازای "عاخ من دارم حروم میشم اینجا" و "ای حاجی چی فک کردی اینجا ایرانه" و... نداشتم میدونم کسی که میخواد درس بخونه ته دنیام باشه میخونه، قضیه من از بیخ و بن درس نبود و نیست. شنیده بودم گرفتن بورسیه از طریق این رشته پرستاری خیلی راحته، خوب اطلاعاتی که ازش بدست آوردم از این قرار بود:
دور درخواست برای بورسه مقطع کارشناسی (همون بعد از دیپلم) رو خط بکش عشقم!
_تعداد متقاضیان تحصیل توی این مقطع به شددت بالاست توی خود کشور ها و پذیرش دانشجوی بین الملی به این راحتیا نیست
_بیشتر کشور ها آزمون هایی مثل sat و can و این چیزا دان که اصلا بورسیه هیچی برای ورود به دانشگاه باید اونا رو قبول بشید، برای بورسیه نمره بالایی باید بیارید
_ سال آخر (برای من دو سال آخر) دبیرستان رو دوباره باید بخونین (این یکی مخصوص کشور های انگلیسی زبانه)
_ فرض میکنیم شما کلی هزینه کردی و از پس آزمونام براومدی و 4 سال دوره کارشناسی رو خوندی بعدش یه آزمونی هست که باید بدی و قبول بشی وگرنه شوتت میکنن خونتون
موارد قابل ذکر دیگه ای هم بود ولی تا همینجا کافیه از اونجایی که بنده آدم راحت طلبی هستم همینجا stop کردم و دیگه پیشو نگرفتم
یه راه دیگه هست
تا جایی که من شنیدم کشورهای خارجی مدرک ایران رو برای کار قبول ندارن ولی برای تحصیل چرا
میتونی برای مقطع کارشناسی ارشد بورسیه بگیری این مقطع به اصطلاح خلوت تره و شانس بالاتری برای بورسیه گرفتن داری دقیقا یادم نیست که چه چیزایی لازم بود ولی از اصلی ترین الزاماتش مدرک زبان رسمی، توصیه نامه و معدل بالا هست اگه دانشگاه دولتی درس خونده باشین با یه پروسه یه ماهه مدرکتونو آزاد میکنین یه دوره چند ماهه معادل سازی دروس اصلی رو هم میگذرونین
تازه یه موردی که هست اینه که اونجا میتونین به دانشجوهای ترمای پایینتر خودتونم درس بدین و حق التدریس بگیرین
و تمام شد،درحالیکه گل و بلبل از دماغتون میپاچه بیرون مدرک ارشدتونو میگیرین
پس الان چیکار میکنیم؟
کنکور میدیم دوستان ...کنکور... برمیگردیم سر همون خط اول
گفتم که میخوام پرستاری بخونم مگه نه؟
برنامم اینه که برم عشق و حال کنم و درسم بره به درک قلمچی ام بره کشکشو بسابه و...
بامزه کی بودم من اصلا...
سال کنکور خودم رو جر نمیدم و 12 ساعت در روز درس نمیخونم و شبا یکی دو اپیزود انیمه میببینم و میرم باشگاه... ولی برای اسم و رسمشم که شده یه سری فعالیتا بعلاوه فضای مجازی رو مطلقا تعطیل میکنم (به جز واتساپ که خدارو شکر جنم محض رضای سلیمان به من پیام نمیده)
به زبون ساده دلم نمیخواد اینطوری بشم که بعد از کنکور عقده بگیرم و بخوام 100 قسمت یه سریالو توی یه هفته ببینم، همون زندگیمو میکنم و یه دانشگاه خوب توی یه رشته "ناخوب" قبول میشم (البته به احتمال زیاد والدین گرام خیلی از این قضیه خوششون نخواهد اومد ولی مگه دست خودشونه؟ اینقد ننه من غریبم بازی درمیارم که خوششون بیاد:)
