ضمن سپاس از برنامه های خوب شبکه سلامت، از اونجا که الان چند ماهی هست که کم‌وبیش پیگیر برنامه های این شبکه هستم، متاسفانه به نظرم رسید که به اندازه کافی به بحث سالمندی و دمانس پرداخته نمیشه!
با توجه به نرخ صعودی پیرشدن جمعیت دنیا و بویژه سیر کاهش فرزندآوری و افزایش نرخ سالمندی در کشور ما و با توجه به اینکه در ۳۰ سال آتی با جمعیت زیادی از سالمندان مجرد مواجه هستیم.... اگر به اندازه کافی به این مقوله توجه نشه مثل خیلی از مسائل، زمانی به خودمون میایم که گرفتار بحران شدیم!!!!?
به نظرم شبکه شما به مبحث جمعیت بیشتر از وجه فرزندآوری میپردازه، ولی وجه دیگه قضیه مقوله سالمندیه.
من به عنوان کسی که هم در رشته مرتبط تحصیل میکنم و هم از نزدیک با فرد مبتلا به آلزایمر مواجه هستم، این فقدان رو به شدت احساس میکنم. یکی از نکات مهم نگهداری از این بیماران، اینه که فرد مراقب به جز مراقبت(که خودش کار طاقت فرساییه ومراقب رو در معرض اضطراب و افسردگی قرار میده) باید دغدغه های مالی و نیازهای روزافزون بیمار رو هم در نظر بگیره و از اونجا که هر مراقبی (باتوجه به کاهش تعداد افراد خانوار در دهه های اخیر و درنتیجه کمبود افراد مراقب و حمایتگر از بیمار) ناچار که وظایف چندگانه ای رو پوشش بده، فکر میکنم حداقل کاری که رسانه ملی میتونه انجام بده(در کنار بحث اطلاع رسانی علمی در خصوص مشکلات سالمندی و مراقبت) اینه که برنامه‌هایی رو بسازه که حداقل سالمند مبتلا به دمانس بتونه با برنامه ارتباط بگیره و یه مقدار سرگرم بشه، چرا که در طی پیشرفت بیماری، فرد مبتلا دیگه نمیتونه یک فیلم یا سریال رو پیگیری کنه و حتی با سرعت حرف زدن شخصیتها تطبیق پیدا کنه??.
همونطور که در مورد کودکان این نکته رو توجه داریم و کم و بیش سعی میکنیم برنامه ها و حتی شبکه مختص اونها داشته باشیم، باید به این بخش روبه رشد (به لحاظ کمیت?) و البته روبه افول(به لحاظ کیفیت?) جامعه هم توجه لازم رو مبذول کنیم.....
اگر به هنگام اقدام نکنیم شاید اونقدر دور نباشه که جمعیت سالمندان مبتلا به دمانس از جمعیت کودکانمان پیشی بگیره و اون وقت....
