در مصاحبه با لِ‌موند گفته بود فرانسوی بلد نبوده و هیچ چیز از صنعت فیلم در آنجا نمیدانسته، دو-سه سال خودش را با کار های 'عجیب و غریب' سرپا نگه داشته و هیچ کس کمکش نمیکرده، گفته بود نمیدانسته کجا فرود آمده! دعوت اش که میکنند برود جایزه کار های خوب و بدرد بخورش را بگیرد، در جمله اول "اسپیچ"ش میگوید خوشحالی برایش یک مفهوم عمومی است و نمیتواند وقتی مردم ایران ناراحت اند، خوشحال باشد؛ به جمله سوم که میرسد، به فارسی میگوید 'الآن خیلی خوشحال' است و پایین که میرود جلوی دوربین ها کَج می‌ایستد و میخندد و با جایزه‌اش عشق بازی میکند. او همزمان ناراحت است، چون مردم ایران داغدارند و حالشان خوب نیست. خوشحالی هم که یک مفهوم عمومی است. خودش هم فرانسه را اینطور توصیف کرده بود. میگفت فرانسه خوشحال است؛ اما میخواهد ناراحت باشد! شاید نمیداند ما ایرانی ها امام رضا را از ته دلمان دوست داریم. نمیداند یا نخواسته که بداند هنوز جای کمک های قبلی 'فِقَنسْ'، درد میکند. احتمالا نمیداند کن را مکرون برگزار میکند یا شاید هم واقعا نمیدانسته کجا فرو آمده و هنوز نفهمیده. هر چه باشد سلبریتی ها هم پول و مقام و جایزه و 'رِدکارپِت' و تشویق و سن و میکروفون و تیتر اول بودن و "فِیمِس" شدن را دوست دارند.
