کودکان در سن های مختلف اضطراب و استرس های مختلفی را تجربه خواهند کرد. یکی از انواع شایع اضطراب و استرس هایی که می تواند کودکان را درگیر خود کند، اضطراب جدایی است. طبق انجمن روانپزشکی آمریکا، فرد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی به شدت از جداشدن از افرادی که به آنها احساس وابستگی می کند، می ترسد یا مضطرب می شود. اضطراب جدایی در کودکان کوچک مانند کودکان یک تا 3 ساله امری طبیعی است. این رفتار معمولی است که کودکان کوچک در این سن به والدین خود می چسبند، گریه می کنند و هنگام رفتن نزد مراقب دیگر (مثلاً مهد کودک، پرستار بچه و …) مقاومت می کنند.
اضطراب جدایی هنگامی یک اختلال شناخته می شود که کودک احساسات اضطرابی در مورد جدایی داشته باشد که متناسب با سن او نیست و اصلا از او انتظار چنین رفتارهایی نباید داشت. همچنین احساسات در رابطه با مضطرب شدن هنگام جدایی از والدین باید حداقل به مدت چهار هفته در کودک باقی بماند و باعث ایجاد مشکل در عملکرد او شود. در این صورت است که اضطراب جدایی را نوعی اختلال می دانیم. به یاد داشته باشید که فقط یک متخصص آموزش دیده مانند یک متخصص اطفال، روانپزشک یا روانشناس می تواند اختلال اضطراب جدایی را تشخیص دهد. پس هرگونه وابستگی کودک به مادر یا پدر را نمی توان اختلال اضطراب جدایی دانست.
وابستگی کودک به مادر در مدرسه یا مهد کودک باعث می شود که فرزند شما هرگز نخواهد از والدینش جدا شود. هنگامی که شما فرزندتان را به مرسه یا مهد کودک می برید او اصراربه ماندن شما در کنار خودش دارد. یا اگر به خانه برگردید با بهانه های مختلف می خواهد مدرسه را ترک کند. برخی از رایج ترین رفتارهای مرتبط با اختلال اضطراب جدایی در دانش آموزان عبارت است از:
پریشانی شدید عاطفی و خلقی در رابطه با حضور در مدرسه. به عنوان مثال اضطراب، کج خلقی، افسردگی یا علائم جسمی مانند درد یا خستگی.
کودک وابسته اغلب سعی می کند والدین خود را متقاعد کند که اجازه دهند در خانه بماند و بیرون نرود.
ممکن است کودک از مدرسه فرار کند و غیبت خود را از والدین پنهان سازد.
کودک با بهانه های مختلف در ساعات مدرسه رفتن در خانه می ماند، زیرا امن و مطمئن است.
کودک از تکمیل تکالیف مهد کودک یا مدرسه در خانه پیروی می کند و اصرار دارد که در خانه بماند.
#مشاوره_کودک #مشاوره_آویژه #اضطراب_جدایی_در_مدرسه #کاهش_وابستگی_به_والدین #اضطراب_مدرسه_رفتن #علاقه_مند_کردن_کودک_به_مدرسه
