البته، دوستان خیالی واقعا واقعی نیستند، اما چقدر برای فرزندان شما واقعی هستند؟ در مقاله مشاوران فمیلیکو دکتر نیومن می‌گوید: «بیشتر کودکان می‌دانند که دوستانشان واقعی نیستند. "در کودکان خردسال، دوستان وانمودی یا خیالی نشانه رشد تخیل هستند." بنابراین لازم نیست نگران باشید که اگر فراموش کنید که دوست خیالی روی کاناپه نشسته و بالای سرش کودکتان افتاده است، به نوعی آسیب طولانی مدت وارد خواهید کرد.
اینکه چقدر باید با دوست خیالی فرزندتان بازی کنید واقعاً به شما و فرزندتان بستگی دارد - اما محدودیت هایی را تعیین کنید.
اگر ناگهان، دوست خیالی کودک شروع به درخواست شام کرد، یا وقتی کسی به آن نگاه نمی کند، چیزهایی را می شکند، باید چند قانون اساسی را در نظر بگیرید. دکتر نیومن می‌گوید: «در بیشتر موارد، می‌توانید به فرزندتان اجازه دهید تصمیم بگیرد که چقدر می‌توانید درگیر فانتزی او شوید. "به فرزند خود احترام بگذارید و اجازه دهید او رهبری را به عهده بگیرد. اگر "دوست خیالی" اغلب سوار ماشین خانواده می شود، نپرسید که آیا امروز به شما ملحق می شود یا خیر؛ صبر کنید تا به شما گفته شود.
بیشتر بخوانید: آیا رویاپردازی می تواند به یک روند نگران کننده در کودکان تبدیل شود؟
وقتی فرزندتان به او اجازه داد، صحبت کردن با دوست خیالی یا در مورد او خوب است، اما برای بچه ها مهم است که تخیل را کنترل کنند. دخالت بیش از حد می تواند باعث اصطکاک، عصبانیت یا جنگ قدرت شود.
روانشناسان کودک فمیلیکو معتقد هستند داشتن دوست خیالی کودک در سنین 3 تا 7 سال کاملا طبیعی است. شما در برخورد با دوست خیالی فرزندتان نباید او را به شدت رد کنید و کودکتان را از داشتن دوست خیالی منع کنید. هرچه شما بیشتر کودکتان را وادار به ترک کردن دوست خیالی اش کنید، او بیشتر وابسته می‌شود. پس بهتر است دوست خیالی کودک را به عنوان عضو جدید خانواده قبول کنید و حتی با او همراه شوید. مثلا هنگام ناهار یک ظرف هم برای دوست خیالی بگذارید و در مورد او با فرزندتان صحبت کنید. اینکه دوست خیالی کودک را بپذیرید، باعث می‌شود کنترل بهتری روی شرایط داشته باشید.
از آنجایی که دوست خیالی کودک مدتی میهمان منزل شماست، بهتراست او را بیشتر بشناسید. در مورد دوست خیالی کودک از فرزندتان سوال بپرسید. سوالاتی مانند " اسم دوست خیالیت چیه؟"، " دوست خیالیت چندسالشه و اهل کجاست؟" " با او چه بازی هایی انجام میدی؟"، " او تو را به انجام چه کارهایی تشویق می‌کنه". این سوالات به شما کمک می‌کند تا اطلاعات مفیدی در مورد دوست غیرواقعی فرزندتان به دست آورید. شما می‌توانید از این اطلاعات هوشمندانه استفاده کنید. معمولا ویژگی های خوب و بدی که کودکتان در مورد دوست خیالی خود می‌گوید، همان ویژگی های فرزندتان است. اگر درمورد ترس ها و کنجاوی های دوست غیر واقعی خود برای شما تعریف می‌کند، به احتمال زیاد همان ترس ها و اضطراب های فرزندتان است.
همانطور که گفتیم آشنایی با دوست خیالی کودک به شناخت بهتر فرزندتان کمک می‌کند. اما نباید بیش از اندازه با دوست غیر واقعی همراه شوید تا این مسئله خیلی برای او پررنگ نشود. توجه زیاد شما به دوست خیالی کودک ممکن است باعث احساس حسادت در کودکتان شود. بنابراین نسبت به دوست خیالی فرزند خود خیلی اشتیاق نشان ندهید و هرگز فرزندتان را با او مقایسه نکنید. به طور کلی می‌توان گفت در مورد دوست خیالی کودک صحبت نکنید مگر اینکه فرزندتان برای صحبت پیش قدم شود. اگر او برای گفتگو پیش قدم شد، باید شنونده خوبی برای او باشید.
اگر احساس می‌کنید مهمان ناخوانده منزل شما بیش از اندازه در کارهای فرزندتان دخالت می‌کند، او را محدود کنید. گاهی اوقات ممکن است فرزند شما کار اشتباهی انجام دهد و انگشت اتهام را به سمت دوست خیالی خود ببرد که " او این کار را انجام داد" و یا " او از من خواست تا این کار را انجام دهم". در چنین شرایطی لازم است که قوانینی را برای دوست خیالی تعیین کنید. مثلا به کودکتان بگویید" او در خانه خودش می‌تواند هرکاری که دلش خواست انجام دهد اما وقتی اینجاست باید مطابق قوانین منزل ما رفتار کند" و یا " او کار اشتباهی کرده و دیگر نباید آن را تکرار کند". هر زمانی که متوجه شدید فرزندتان برای فرار از پاسخگویی به کارهای اشتباهش، تقصیر را به گردن دوست خیالی می‌اندازد با او برخورد کنید و بهانه هایش را قبول نکنید.
منبع:
https://familico.ir/kids-imaginary-friends/
https://www.goodhousekeeping.com/life/parenting/a28579180/why-children-have-imaginary-friends/
