وقتی یکی از والدین به من گفت که معتقد است والدین هرگز نباید از فرزندانشان عذرخواهی کنند، مطمئن نبودم که چگونه پاسخ دهم. او گفت: "ما بزرگسال هستیم و بزرگسالان مدیون عذرخواهی کودکان نیستند." او معتقد بود که صرف نظر از اشتباهش، هیچ عذرخواهی لازم نیست. اما من از فرزندانم عذرخواهی می‌کنم تا نشان دهم که همه ما اشتباه می‌کنیم، و وقتی این کار را انجام می‌دهیم، یک عذرخواهی صادقانه ضروری است.
یا فقط در شرایط خاصی باید عذرخواهی کرد؟ و آیا به درستی عذرخواهی می کنم؟
ما در مشاوره فمیلیکو با چندین متخصص صحبت کردیم که معتقدند، بله، عذرخواهی از فرزندانتان مهم است. اما نحوه و زمان انجام آن بستگی به شرایط و سن کودک دارد.
یک مددکار اجتماعی می‌گوید: «در هر سنی، شما می‌خواهید رفتاری را که دوست دارید فرزندانتان برای سایر کودکان و بزرگسالان نشان دهند، الگو کنید.
دلیل دیگری برای الگوسازی این مهارت برای فرزندانتان: کودکانی که می‌دانند چگونه صمیمانه عذرخواهی کنند، برای هدایت روابط دوستانه در زمین بازی و مدیریت سال‌های پرتلاطم نوجوانی و مدیریت موفقیت‌آمیز موقعیت‌های کاری دشوار در بزرگسالی، مجهزتر خواهند بود. شک نکنید.
همه ما سر فرزندانمان فریاد زدیم. ما احساسات آنها را جریحه دار کرده ایم. ما حتی به طور تصادفی یک اسباب بازی یا یک شی ارزشمند را شکسته ایم. این چیزها مستحق عذرخواهی است، حتی از کودکان نوپا.
به گفته مددکاران اجتماعی مدرسه ابتدایی، والدین باید از عذرخواهی به عنوان یک فرصت یادگیری استفاده کنند. اگر عذرخواهی را درست بیان کنیم، هر اشتباهی که مرتکب می شویم می تواند به کودکان خردسال بیاموزد که چگونه فکر کنند و مسئولیت پذیر باشند.
بهتر است بدانید که تنها "عذرخواهی کردن" کافی نیست. شما باید تا جایی که امکان دارد و برای کودک قابل فهم است در مورد دلیل عصبانیت خود به او توضیح دهید. به طور مثال اگر شما بعد از اتمام کارهای روزانه و با خستگی به اتاق کودکتان می روید و با دیدن اتاق بهم ریخته فرزندتان خشمگین شده و با او دعوا می‌کنید؛ اول سعی کنید که آرامش خودتان را حفظ کنید. سپس بعد از عذرخواهی از کودک به او بگویید که دلیل ناراحتی و عصبانیت شما چه بوده است. این کار احتمال وقوع اتفاقات این چنینی را در آینده برای شما کمتر می‌کند.
