بحث‌هایی پیرامون طبقه‌بندی اختلال بیش فعالی جنسی به عنوان یک اختلال روانی وجود داشته است. به گفته برخی از کارشناسان، این شرایط وجود ندارد. با این حال، شناسایی اختلال بیش فعالی جنسی می‌تواند دشوار باشد، زیرا راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، که تشخیص چندین بیماری روانی را ارائه میکند، معیارهایی را برای تشخیص اختلال بیش فعالی جنسی یا رفتار جنسی اجباری ارائه نمی‌کند.
برخی از متخصصان سلامت روان از معیارهای تشخیص برای شرایطی مانند اعتیاد رفتاری برای کمک به تشخیص اختلال بیش فعالی جنسی استفاده می‌کنند. این به این دلیل است که بیش‌جنس‌گرایی را میتوان نوعی اعتیاد رفتاری یا یک اختلال کنترل تکانه در نظر گرفت.
تحقیقات بیشتری در مورد این بیماری باید انجام شود تا معیارهای دقیق برای تشخیص اختلال بیش فعالی جنسی ارائه شود.
همانند سایر اختلالات روانی مشاوره جنسی، بیش فعالی جنسی نیز درمانی چند وجهی دارد. این بیماری هم با استفاده از روان درمانی و هم با استفاده از دارو درمانی کنترل می شود. راه های درمانی به این صورت هستند:
هایپرسکشوال گاهی اوقات نشانه هایی شبیه به اختلال دوقطبی دارد. به همین خاطر داروهایی که برای این بیماری موثر هستند بر روی افرادی با اختلال بیش فعالی جنسی نیز موثر هستند. هدف این است که آن هیجان بیش از حد فرد درباره مسائل جنسی کنترل شود.
در برخی از بیماران مشاهده شده است که هایپرسکشوال همراه با افسردگی است. بنابراین با درمان افسردگی میتوان تا حدودی به درمان هایپرسکشوال کمک کرد. از این رو به برخی از بیماران که نشانه های افسردگی دارند، داروهای ضد افسردگی نیز تجویز میشود.
مشخص ترین دارویی که در این درمان استفاده میشود ویویترول است. این دارو برای درمان افراد الکلیسم و یا آنهایی که به مواد مخدر معتاد هستند استفاده میشود. بنابراین بیش فعالی جنسی نیز که یک نوع اعتیاد به رابطه جنسی محسوب میشود نیز با این دارو قابل درمان است.
روان درمانی تا حد زیادی به کنترل میل زیاد به رابطه جنسی کمک میکند. رایج ترین راه های دارو درمانی عبارتند از:
تمرکز این نوع درمان این است که شخص بیمار را نسبت به افکار خارج کنترلش آگاه کند. افراد مبتلا به هایپرسکشوال تا حد زیادی بر روی افکار خود هیچگونه کنترلی ندارند. از این رو روانکاو سعی میکند تا به نوعی آن ها را از شرایطی که دارند آگاه کند.
درمان شناختی رفتاری(cognitive-behavioral therapy)
درمان شناختی رفتاری روشی است که در بسیاری از بیماری های اعصاب و روان استفاده میشود. هدف اصلی این روش این است که شخص بتواند بصورت متمرکز افکار منفی اش را شناسایی کند و آن ها را با افکار مثبت جایگزین کند.
منبع": آویژه
