چقدر در طول روز وقت صرف می کنید و انرژی می گذارید که دوست، فرزند و یا پدر و مادر بزرگوارتان را متقاعد کنید که آنچه از حرف های شما برداشت کرده اشتباه است یا به عبارت دیگر سؤتفاهمی پیش آمده است. چند بار برایتان پیش امده بعد از یک بحث طولانی به این جمله بسنده کنید "من منظوری نداشتم ".
چه بر سر رابطه های ما امده که نمی توانیم مقصودمان را در کمال سادگی و به دور از تکلف بیان کنیم، سوء برداشتی از صحبت ما نشود و در عین حال احساس قلبی ما به طور کامل منتقل شود.
شاید بارها از زبان کودک یا نوجوانتان شنیده اید که " شما من را درک نمی کنید" و یا عامیانه تر " شما نمی فهمید من چی میگم"... مگر نه این است که گفتمان راهگشاست پس چرا گفتگو های ما راه به جایی نمی برد. به نظر میاید اشکال کار در جایی در میان کلماتی است که از دهان ما خارج می شود، در نوع بیان، لحن و حتی زبان بدن ماست. از فرزندتان تعریف می کنید اما او این را به حساب کنایه می گذارد... . او از شما تشکر میکند اما حالت نگاهش و لحن صحبتش چیز دیگری می گوید. در این مواقع درماندگی را با تمام وجود احساس می کنیم و... . بله به همین سادگی رابطه ای در اندک زمانی به فنا می رود.
کاش در مدارس ما ساعاتی را برای صحبت کردن موثر اختصاص می دادند. زمانی برای آموزش آنچه زیر بنای ارتباط صحیح در خانواده، مدرسه و جامعه است. آنگاه شاید ما هم حرف های فرزندمان را بهتر می فهمیدیم و بالعکس و البته نا آگاهانه تمام اختلافات مان را به پای اختلاف سنی و شکاف بین نسل ها نمی گذاشتیم. گاهی برای اینکه منظور خود را به فرزندم بفهمانم تا حد عصبانیت و گاهی خشونت پیش می روم شاید اگر لغات درست را در جایگاه مناسب و با لحنی در خور موقعیت به کار میبردم نیازی به صرف این همه انرژی نبود.
به طور همزمان قاطعانه، امید بخش، دوستانه و با اقتدار صحبت کردن شاید در ابتدا سخت و گاهی نشدنی به نظر بیاید اما دور از دسترس نیست. ایجاد یک رابطه ی سالم، بدون تنش و در عین صمیمیت و ارامش می ارزد برای اینکه قدم در این راه بگذاریم و بیاموزیم راه مقابله با انچه تیشه به ریشه روابط ما میزند و شاید دلیلش را گاهی عدم درک متقابل می گذاریم و از روبرو شدن با آن می گریزیم. گاهی یک نگاه صمیمانه، یک لبخند، یک آغوش باز و شاید یک لحن آرام اما با اقتدار بتواند گره از مشکلات زیادی باز کند اگر آگاهانه و به موقع از انها در گفتگوهایمان استفاده کنیم.
مطالعه مقاله ضرورت آموزش فن بیان به کودکان را به شما پيشنهاد می كنيم.
دوستت دارم فقط یک عبارت است. این ما هستیم که به ان جان می بخشیم. انرژی مثبت یا منفی ما ان را به حرکت در اورده و به سمت مقابل روانه میکند. لحن ماست که بار این کلمات را به دوش میکشد و به طرف مقابل می فهماند که دروغ می گویم، قصدم تمسخر است، فقط از سر ترحم و دلسوزی این حرف را میزنم و یا با تمام وجود و از صمیم قلب دوستت دارم...انتخاب با ماست...
سؤتفاهم یا یک مشکل اساسی...
