آنچه آینده ما را می سازد خود امروز ماست... . در دوران کنونی که دغدغه والدین در کسب مهارت های فرزند پروری امری اجتناب ناپذیر به نظر می آید، اکثر خانواده ها می کوشند تا با آموختن مهارت های مختلف به کودکان خود به گونه ای آنها را در مقابل خطرات و چالش های پیش رو واکسینه کنند...
کدام کلاس آموزشی و کسب کدام مهارت ؟!
لحظه ای درنگ را به والدین عزیز پیشنهاد میکنم، برای پاسخ به این سوال که کدام مهارت و آموزش و تا چه اندازه کاربردی تر است یا بهتر بگوییم تا چه اندازه کودک ما می تواند از آنچه امروز اندوخته در آینده و در میدان عمل استفاده کند؟؟
جای خالی یک مهارت اساسی همیشه حس می شود زمانی که می بینم کودک من خوب نقاشی می کند، احساس میکنم استعداد خاصی در فوتبال دارد و یا میدانم که مطالب درسی را خیلی خوب درک می کند اما!!!! برای برقراری ارتباط با مربی خود و بیان احساس و درخواست واقعی خود دچار مشکل است، اکثر بازی های گروهی او با همسالانش به خشونت ختم می شود و با وجود فهم درست مطالب درسی قادر به پاسخگویی به سوالات شفاهی در کلاس نیست و احساس شرمساری بین همکلاسی ها به شدت او را آزار داده و گاهی حتی او را از رفتن به مدرسه بیزار میکند.
اندکی درنگ کنیم و به آینده ای بیندیشیم که فرزندان ما زمام امور را بدست خواهند گرفت و کشور را خواهند ساخت. در هر رشته، شغل و تخصصی که باشند، یک امر ضروری است و آن رضایت فرزندان ما از خود و حس خوب او از زندگی است که در سایه ی ارتباط موثر، درست و صادقانه با دیگران به دست خواهد آمد. حس خوبی که نه تنها فرزندمان را بلکه ما والدین و تمام اطرافیان آنها را به آرامشی درونی خواهد رساند..موفقیت در ادامه و تداوم این ارتباط سالم و آرامش حاصل از آن بدست خواهد آمد.
در واقع آنچه پیش نیاز و پایه تمام مهارت ها و آموزش هاست و میتوان گفت یک کلید طلایی برای باز گشایی درب استعداد های نهفته فرزندان ماست بدون اغراق داشتن فن بیان مناسب و مهارت برقراری ارتباط صحیح و موثر با دیگران خواهد بود.
استعداد کودک ما در ورزش زمانی شکفته شده و به اوج میرسد که بتواند با هم تیمی هایش ارتباط خوبی برقرار کرده و خواسته هایش را به صورت واضح و به دور از خشونت به آنها بگوید. فرزند ما در زمینه تحصیلی پیشرفت بهتری خواهد داشت اگر بتواند در حضور معلم و هم کلاسی هایش با اعتماد به نفس کامل و بدون ترس و خجالت صحبت کند، بپرسد و پاسخ دهد.
به این فکر کنیم که چه موقعیت هایی و چه لذت هایی را کودک یا نوجوان ما می توانست تجربه کند که شاید به دلیل خجالت یاکمرویی، ترس از تحقیر و عدم اعتماد به نفس این موقعیت ها را از دست داده است....
اندیشیدن به این سوالات بی شک خواهد توانست والدین گرامی را در سردرگرمی دنیای پرهیاهوی آموزش های گوناگون از یک طرف و نرسیدن به نتیجه مطلوب از سوی دیگر، یاری رساند...
