زبان STL یکی از بهترین و کامل ترین زبان های برنامه نویسی پی ال سی می باشد. زبان برنامه نویسیSTL معمولا دستورات را به صورت لیست شده به نمایش گذاشته، به همین خاطر نیز نام آن را Statement List گذاشته اند. با استفاده از زبان STL می توان برنامه های بسیار کامل تر و جامع تری نسبت به سایر زبان های برنامه نویسی تهیه نمود. این موضوع باعث شده تا به راحتی بتوان دستورات کاربردی برای کنترل انواع دستگاه های CNC نوشت. از این رو کاربرد زبان STL بسیار بیشتر از سایز زبان های برنامه نویسیPLC می باشد.
معمولا این امکان وجود دارد که کمترین هزینه آموزش PLC بتوان این حرفه را آموخته بدین ترتیب می توان به راحتی به عنوان یک فرد متخصص و فنی وارد بازار کار شده، این موضوع می تواند برای افراد جویای کار بسیار مناسب باشد. هزینه آموزش PLCبه نسبت مواردی که در این دوره ها می توان فرا گرفت، بسیار مناسب بوده، از این رو اغلب افراد با مراجعه به بهترین آموشگاه ها در تهران برنامه نویسی پی ال سی به زبان های مختلف از جمله زبان STL می پردازند. این موضوع باعث پیشرفت در صنعت نیز می شود، زیرا دستگاه های بسیار مدرن اغلب با استفاده از پی ال سی کنترل می شوند.
یکی از کامل ترین زبان های برنامه نویسیPLC زبان STL می باشد. زبان STL شامل بیش از 300 دستور مختلف می باشد. که می توان از آنها در برنامه نویسیPLC استفاده نمود. به سطرهای مختلف برنامه هایی که به زبان STL نوشته می شوند، Statement گفته می شود. هر Statement شامل سه جزء بوده که به عملکرد، عملوند و آدرس مربوطه تقسیم بندی می شود. در ادامه به معرفی هر کدام از اجزای یک Statement پرداخته می شود.
عملکرد یا Operation: این عملکرد ها در واقع دستورات منطقی می باشند که بر روی عملوند ها اعمال می شوند. به همین خاطر عملکرد ها در زبان STL دارای اهمیت بسیار زیادی بوده، این موضوع باعث شده تا در جدول پایین به معرفی برخی از عملکردها در زبان STL پرداخته شود.
عملوند یا Operand: به اطلاعاتی که عملکردها بر روی آنها تاثیر گذاشته و در واقع دستورات منطقی را بر روی آنها اعمال می نمایند، عملوند گفته می شود. عملوند ها بسیار زیاد می باشند، نوع اول آنها ورودی بوده که آنها را INPUT یا I نیز می نامند نوع دوم آنها خروجی بوده که آنها را OUTPUT یا O نیز می نامند. سومین نوع از عملوند ها حافظه بوده که به MEMORY یا M نیز معروف هستند. TIMER و COUNTER را نیز می توان جزء عملوند ها به شمار آورد.
آدرس مربوط به انواع ورودی و خروجی نیز می تواند جزء سوم هر Statement به شمار برود. با استفاده از آدرس می توان محل دقیق قرار گیری ورودی و خروجی را متوجه شد. در تصویر پایین به راحتی می توان با قسمت های مختلف یک Statement آشنا شد.
دستورالعمل CALL: با استفاده از این دستورالعمل به راحتی می توان بلوک های FC و FB و همچنین SFC و SFB را فرا خواند. این دستورالعمل بدون توجه به RLO هر کدام از بلوک ها که به صورت مستقیم و یا سمبلیک آدرس داده شوند را فراخوانی می کند. وقتی یک بلوک را با استفاده از این دستورالعمل فراخوانی کنید، یک سری متغیر ها به صورت لیست شده همراه آن فراخوانی ی شوند. Formal Parameter متغیر هایی می باشند که در هنگام ایجاد بلوک به عنوان خروجی و ورودی تعریف شده اند. Actual Parameter در هنگام نوشته شدن برنامه باید توسط فرد برنامه نویس تعیین شوند. نحوه صدا زدن بلوک های مختلف را می توان در جدول زیر مشاهده نمود.
در اینجا می توان مثال هایی از دستورات فراخوانی شده را مشاهده نمود.
دستورالعمل UC: این دستور برای فراخوانی بلوک های FC و SFC بوده و در این دستور هیچ گونه قدی و شرطی وجود ندارد. از این رو هیچ گونه نیازی به وضعیت RLOنمی باشد. در این دستور نمی توان دیتایی به بلوک ها داده و یا از آنها دیتا گرفت. از این رو در مواردی می توان از این دستور بهره برده که بلوک نیازی به ورودی و خروجی نداشته باشد.
منبع : ساختار یک برنامه به زبان STL
