شعر "ای صمیمی..."، از آن دست سروده هایی است که بیشتر از اینکه به نام شاعرش شهرت داشته باشد به نام حمید مصدق و سهراب سپهری مشهور شده است. با اینکه این سروده در صفحه 135 کتاب ترکه و تبر چاپ شده است اما متاسفانه در فضای مجازی کمتر جایی به نام خود استاد مرتضی کیوان هاشمی درج شده است. حتی سایت کلوب که خود شاعر سالهاست در آن عضو است و بارها این شعر را در آن به اشتراک گذاشته است، باز هم صدها نفر در این سایت این سروده را به نام حمید مصدق گذاشته اند. گویا دست هایی در کار است که آگاهانه و از روی عمد سروده های زیبای ایشان را به نام دیگران در فضای مجازی منتشر کنند. هنوز یادمان نرفته است که غزل ترس ایشان را به نام بانو سیمین بهبهانی در ابعاد بسیار وسیعی در فضای مجازی منتشر کردند. کاش قدری انصاف و وجدان می داشتیم تا ندانسته سروده های یک نفر را سهوا یا عمدا به نام دیگران منتشر نمی کردیم و کاش می دانستیم که آثار هنری یک هنرمند همچون فرزندان او هستند که جدا کردنشان برای صاحب اثر بسیار دشوار است. بیایید قبل از انتشار یک اثر هنری تا مطمن نشده ایم اثر از آن کیست، دست به چنین اقدام نابخردانه ای نزنیم.
ای صمیمی، ای دوست
گاه و بیگاه لب پنجره خاطره ام می آیی
دیدنت... حتی از دور
آب بر آتش دل می پاشد
آنقدر تشنه دیدار تو ام
که به یک جرعه نگاه تو قناعت دارم
دل من لک زده است
گرمی دست تو را محتاجم
و دل من... به نگاهی از دور
طفلکی می سازد
ای قدیمی، ای خوب
تو مرا یاد کنی یا نکنی، من به یادت هستم
من، صمیمانه به یادت هستم
آرزویم همه سر سبزی توست
دایم از خنده لبانت لبریز
دامنت پرگل باد.
این شعر نه از سهراب است و نه از حمید مصدق! شاعر این شعر زیبا «استاد مرتضی کیوان هاشمی» هستند.
