میل جنسی زنان به کودکان

حرف میل جنسی زنان به کودکان که به میان میاد ذهن‌ها به فیزیولوژی متفاوت زن و کنش‌پذیری جنسی آن و فقدان آلت مردانه معطوف می‌شود. چند و چون این میل و کشش برای مردم مبهم و گنگ است و آنها را دچار ناهماهنگی شناختی می‌کند. میل جنسی زنان به کودکان با نقش زنانه پرورش دهندگی و مراقبت چنان گره خورده است که خود فرد قبول نمی‌کند عمل او حریم‌شکنی است و مرز میان حمایت و مراقبت با این میل درهم می‌آمیزد.

من در این نوشتار از دختربچه‌ها و میل جنسی زنان به آنها صرف‌نظر می‌کنم و توجهم را به پسربچه‌ها معطوف می‌کنم؛ نه به این خاطر که دختربچه‌ها بیرون از دایره میل جنسی زنان هستند بل به این خاطر که بتوانم موضوع نوشتار را محدود کنم و تصویری که به دست می‌دهم خارج از اندازه دانسته‌هایم نشود.

زنانی که مورد بحث من هستند تن پسرانه برایشان خواستنی است. تن پسرانه پسربچه‌ها و حرکات پسرکان برای آنها کشش ایجاد می‌کند و نمی توانند بی‌تفاوت باشند. اینکه پیشروی آنها به سمت تن پسرانه به چه نحوی باشد متفاوت است. زنانی که خشونت جنسی به خرج می دهند و به نوعی دگرآزاری جنسی اعمال می کنند نوع کردارشون متفاوت از زنانی است که ملایم رفتار می‌کنند و رفتار بچه را در امتداد خواسته‌های پنهان خود شکل می‌دهند و عادت او می‌کنند.

یکی از امیالی که زنان مورد بحث درگیر آن هستند میل به تماشای آلت تناسلی پسربچه‌ها است. این میل ممکن است رفتار تربیتی خاصی را در آنها بوجود آورد بدین نحو که پسربچه را به لخت بودن عادت دهند. بستر این رفتار تربیتی برای زنان و دختران کاملاً فراهم و مهیاست که در موقعیت هایی مثل توالت بردن، حمام بردن، شنا بردن، معاینه پزشکی پسربچه را به نحوی بار آورند تا این میل و کشش درونی خود را پاسخ دهند. این میل به موازات بزرگ شدن پسر موقعیت‌هایی را خلق می‌کند که خود به خود لخت‌شدن و لخت‌بودن در پسرکان درونی شود. زنان درگیر با این میل، بسته به نوع ارتباطی که با پسربچه ها و پسرکان شکل می‌دهند و مجال و فرصتی که خلق می‌کنند پیشروی‌شان متفاوت می‌شود. موارد بسیاری اتفاق می‌افتد که مادر و خواهر این میل و تمنا را سالیان سال در خود پرورش می‌دهند و پسر خانواده را به شکل‌های مختلف با امیال خود همسو می‌کنند. موارد دیگری نیز اتفاق می‌افتد که زنان به نوعی همبستگی نشان می‌دهند بدین صورت که در روابط دوستانه یا روابط فامیلی پسربچه خود را به زنان و دختران دیگر عرضه می کنند و در معرض تماشا می گذارند. حالت دیگر مربوط به زنانی است که متوسل به زور و تهدید می‌شوند و پسربچه را وادار به برهنگی می‌کنند. بعبارتی اگر نتوانند لخت‌بودگی را از بدو تولد در پسربچه درونی کنند و عادتش دهند یا نتوانند از ترفند "خودش دوست دارد لخت باشد"استفاده کنند یا نتوانند بهانه دیگری پیدا کنند به ناچار دست به پرخاشگری می‌زنند و رفتارهای تندتری نشان می‌دهند. زنان و دخترانی که این میل به تماشاگری را در خود نمی‌توانند از بین ببرند اگر روابط اجتماعی خوبی داشته باشند سعی می‌کنند در روابط خانوادگی، فامیلی، دوستانه یا روابط کاری به زنان دیگر یا مردانی که پسربچه دارند نزدیک شوند و اعتماد آنها را جلب کنند. نکته مهم اینست که زنان مورد بحث ترجیح می‌دهند با مردانی باشند که مشکلی با این میل جنسی آنها ندارند یا خود آنها نیز این میل را داشته باشند و از آنجا که اغلب مردان تصوری از میل جنسی زنان به کودکان ندارند و غیرتشان وقتی برانگیخته می‌شود که رقیب پیدا کنند مشکلی با این میل پیدا نمی‌کنند. می‌توان گفت بخشی از مردان هستند که خودشان چنین میلی دارند و نه تنها مانع این زنان نمی‌شوند بلکه همکاری نیز می‌کنند. در خانواده های اینچنینی، هرزه نگاری پسربچه‌ها که بصورت عکس‌گرفتن از تن برهنه آنها و گذاشتن در آلبوم خانوادگی و فیلم گرفتن از آنها مثل فیلم ختنه صورت می‌گیرد جنبه دیگری از این میل زنانه است که غالباً مردان آنها مانع که نمی‌شوند هیچ، همکاری هم می کنند.

میل به لمس‌کردن و دست‌ورزی به آلت بچه رفتار دیگری است که این زنان و دختران درگیر آن هستند. زنانی که وسعت عمل بیشتری پیدا می‌کنند این میل را هم با پسربچه‌های خردسال و هم با پسربچه‌های نوجوان اطفاء می‌کنند.

من در اینجا فقط از دو میل و کشش جنسی نام بردم اما دخول یا آمیزش جنسی، رابطه دهانی، تحریک کلیتوریس با اندام پسرکان، مکیدن لب نیز صورتهای دیگر میل بچه‌خواهانه زنان و دختران مورد بحث هستند. زنان و دخترانی که پیشروی جنسی خود به سمت تن پسرکان را به شکل دخول و آمیزش پیش می‌برند بسته به شخصیت خود یا اغواگرانه عمل می‌کنند و خود به خود او را همسو با این تمنا می‌کنند یا با پرخاشگری جنسی او را وادار به پذیرش می‌کنند.

امیال جنسی بچه‌خواهانه زنان و دختران سرفصل جدیدی برای پژوهش‌های روانشناسی،جامعه‌شناسی، جرم شناسی، علوم رفتاری و رشته‌های مرتبط با آنهاست که مطالعات مربوط به آن در آغاز راه خودش هست.

انکار این امیال فقط باعث ادامه پیداکردن پنهان و آشکار آن می‌شود و به خودفریبی می‌انجامد و شکل‌های جامعه‌پسندتر پیدا می‌کند.