تله انزوای اجتماعی چیست؟ نشانه های طرحواره انزوای اجتماعی و راه درمان آن

آیا تا به حال با کسی که به تله انزوای اجتماعی مبتلاست، برخورد داشته اید؟
به چه کسانی منزوی گفته می شود؟
آیا اغلب فکر می کنید که با اطرافیانتان خیلی متفاوت هستید؟
و یا با آنها احساس بیگانگی و دوری می کنید؟
طرحواره انزوای اجتماعی چه نشانه هایی دارد؟
آیا راهی برای درمان آن وجود دارد؟ آیا طرحواره درمانی پاسخگوی درمان آن هست؟
در این مطلب ابتدا به معرفی نشانه های تله انزوای اجتماعی می پردازیم. سپس ریشه ها و راه درمان آن را بررسی می کنیم.

1- معرفی طرحواره انزوای اجتماعی

1-1- نشانه های مبتلایان به تله انزوای اجتماعی

افرادی که به تله انزوای اجتماعی مبتلا هستند، اعتقاد دارند که با دیگران فرق دارند و به قول معروف تافته ی جدابافته اند!
آنها بیشتر دوست دارند در خلوت خودشان باشند و از قضاوت دیگران می ترسند.
مبتلایان به طرحواره انزوای اجتماعی معمولاً درباره خودشان منفی بافی می کنند!
این افراد تمام تلاششان را می کنند که حتی الامکان روابط اجتماعی خیلی کمی داشته باشند.
به همین دلیل هنگام انتخاب شغل هم به دنبال شغل های انفرادی می گردند.

2-1- ریشه های این تله

یکی از ریشه های تله انزوای اجتماعی احساس نقص داشتن در دوران کودکی و نوجوانی است.
مثلاً افرادی که در کودکی قد خیلی بلندی داشتند و یا خیلی لاغر بودند و این را نقص می دانستند!
یا مثلاً کسانی که به خاطر تفاوت در لهجه یا فرهنگ و قومیت دچار احساس نقص داشتن شده اند.

تفاوت های ما با سایر افراد، هرجا که خیلی جدی شود و ما را از اجتماع جدا کند، سبب شکل گیری طرحواره انزوای اجتماعی می شود.
مثلاً تفاوت های شدید اقتصادی یا اینکه دیگران به خودمختاری ما اهمیت ندهند!
این ها باعث شده که برخی افراد در دوران بزرگسالی، احساس کنند که در روابط اجتماعی نقشی ندارند.

2- درمان تله انزوای اجتماعی

طبق مراحلی که در طرحواره درمانی به کار می رود، برای رها شدن از این طرحواره، باید تکنیک های زیر را به کار ببرید:

۱- تغییر عقاید و باورهای ذهنی که در کودکی شکل گرفته اند

این سه جمله را همواره به یاد داشته باشید. هر وقت حس کردید که تله انزوای اجتماعی به سراغ شما آمده، این جملات را تکرار کنید:

• لزوماً قرار نیست که همه شبیه هم باشیم.
• گاهی با آدم ها متفاوت هم می شود ارتباطات خیلی خوبی برقرار کرد.
• همه آدم ها به یک شکل، به تفاوت ها واکنش نشان نمی دهند.
  یعنی لزوماً همه آدم ها به خاطر تفاوت های من، مرا طرد نمی کنند.

۲- شفا و نوازش کودک آسیب پذیر

چون احساسات کودکی ماست که اکنون در بزرگسالی ما را تحت تاثیر قرار داده است، باید تغییراتی در احساسات کودکی خود ایجاد کنیم.
کودک درون، همان وجه از وجود ماست که اکنون باید به سراغش برویم.
باید کودک آسیب دیده ی خود را نوازش کنیم. باید این کودک آسیب پذیر را شفا دهیم.

۳- تغییر الگوهای رفتاری

کاری که مبتلایان به تله انزوای اجتماعی باید انجام دهند، این است که الگوهای رفتاری خود را بشناسند.
یعنی ببینند چه رفتارهایی را در برخورد با دیگران انجام می‌دهند. سپس اقدام به تغییر این رفتارها کنند.
وقتی فردی دچار طرحواره انزوای اجتماعی می شود، حتماً باید اصول ارتباط و رفتار با دیگران را یاد بگیرد.
او باید سعی کند حتی با غریبه ها هم صحبت کند و از برخورد با دیگران نترسد.