به طور کلی ایثار به معنای از خود گذشتگی و فداکاری در جهت رفع نیاز یا خواسته ی دیگران است.
تله ها هم که پیش از این معرفی کرده ایم. تله ها الگوهای رفتاری تکرار شونده هستند. ریشه ی آنها هم محیط و افراد پیرامون ما در دوران کودکی است.
بنابراین تله بی ارزشی عبارت است از یک الگوی تکراری از ایثار و از خود گذشتگی افراطی برای رفع نیازهای دیگران. یا به عبارت دیگر ابتلا به از خود گذشتگی و فداکاری بیش از حد.
همان طور که گفتیم، ریشه طرحواره ایثار در دوران کودکی است. اما دقیقا چه اتفاقاتی در کودکی افراد مبتلا به این تله افتاده؟ پدر و مادر آنها چه رفتاری با آنها داشته اند؟
۱- انتظار والدین از کودک بیش از اندازه بوده
۲- کودک فقط وقتی مورد توجه قرار گرفته که نیاز دیگران را برطرف می کرده
۳- بی اهمیتی والدین به نیازهای کودک
۴- نقش والدگونه پیدا کردن کودک
اگر موارد زیر تا حد زیادی در رفتار و شخصیت شما باشند، به این تله شخصیتی گرایش دارید:
مراحل درمان این تله طبق طرحواره درمانی:
اولین گام در درمان هر طرحواره ای، شناخت تله و پذیرفتن آن است.
باید شخص مبتلا به این تله یاد بگیرد که خودش نیز نیازهایی دارد که باید در اولویت قرار گیرند. او باید ذهنیت خود را عوض کند و این فکر را از سرش بیرون کند که او مسئول دیگران است. زیرا توجه زیاد به نیازهای دیگران هم آن ها را پرتوقع می کند و هم باعث می شود که خود شخص آسیب ببیند.
مهم است که وقتی تله شما فعال می شود، بتوانید با کودک درون خود احساس همدردی کنید. اکنون زمان آن است که نیازهایی را که در کودکی از سوی والدین شما تأمین نشده، خودتان مورد توجه قرار دهید. مانند والدی دلسوز با کودک زخم خورده ی درونتان برخورد کنید و او را نوازش کنید.
شخصی که این طرحواره را دارد، نیاز هست که آرام آرام الگوهای رفتاری خود را عوض کند. دیگران را تشویق کند که خودشان کار خود را انجام دهند و از کمک های افراطی به دیگران پرهیز کند.
باید مهارت نه گفتن را بیاموزید. مطمئن باشید که دیگران نیز توانایی دارند و بدون کمک شما نیز می توانند به نیازهای خود به نحو مطلوب رسیدگی کنند. خود را توانا و دیگران را ناتوان ندانید.