شعر فراگفتار (ژانر زبانه)
به قلم سمیه گرامی
از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران»
گردآورنده: دکتر آسو اوستا
شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
چشمم به تو افتاد
همه‌ی چشم‌ها از چشمم افتادند
چشمم مدام شسته می‌شود
در باران‌های بی‌تو
تا دنیا را تازه‌تر ببینم و بنویسم
هشت بهشتِ لرزان در باد را
هشت پری کوچک را
که پشت کلمات من خوابیده‌اند
انگار مومیایی‌های هزاران ساله
تو می‌آیی
صفحه‌ی دوم شناسنامه‌ات را مقابلم می‌گیری
سیاه شده است
می‌روی
همه چیز مقابل چشمم سیاه، سیاه، سیاه
آه!
