شعر فراگفتار (ژانر زبانه)
به قلم رؤیا کارپسند
از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران»
گردآورنده: دکتر آسو اوستا
شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
از خواب که بیدار شدم
دستانم هنوز بوی غزل می‌داد
اما تو نبودی که بخوانی‌ام
این هزارمین نامه است
که به باد می‌سپارم
و چشم به راهی‌ام را
در سه نقطه‌ی متن می‌نویسم
که ادامه‌ات دهم.
