یکی از مهمترین معیارهای داوری در مجلات علمی پژوهشی حوزه معماری و شهرسازی، روش تحقیق مقاله است. حتی مقالاتی که از نظر موضوع جذاب و بهروز هستند، در صورت ضعف در روششناسی، شانس کمی برای پذیرش خواهند داشت.
روش تحقیق مشخص میکند پژوهش چگونه انجام شده، دادهها از چه طریقی گردآوری شدهاند و تحلیل نتایج بر چه مبنایی صورت گرفته است. داوران مجلات علمی انتظار دارند بین مسئله پژوهش، اهداف، روش تحقیق و نتایج، ارتباطی منطقی و شفاف وجود داشته باشد.
در بسیاری از مقالات معماری و شهرسازی، عدم تناسب روش تحقیق با موضوع پژوهش یکی از دلایل اصلی ریجکت شدن است. برای مثال، استفاده از روشهای توصیفی در موضوعاتی که نیاز به تحلیلهای عمیق یا ترکیبی دارند، میتواند اعتبار علمی مقاله را کاهش دهد. همچنین توضیح ناکافی مراحل پژوهش یا ابهام در نحوه تحلیل دادهها، باعث ایجاد تردید در ذهن داوران میشود.
انتخاب صحیح روش تحقیق باید بر اساس ماهیت مسئله پژوهش انجام شود. در مطالعات معماری و شهرسازی، روشهای کیفی، کمی یا ترکیبی هرکدام کاربردهای خاص خود را دارند و استفاده نادرست از آنها میتواند نتایج پژوهش را تحتالشعاع قرار دهد.
در نهایت، شفافیت در بیان روش تحقیق نهتنها به درک بهتر مقاله کمک میکند، بلکه نشاندهنده تسلط پژوهشگر بر فرآیند علمی پژوهش است. توجه دقیق به این بخش، نقش تعیینکنندهای در افزایش احتمال پذیرش مقاله در مجلات علمی پژوهشی دارد.
بنابراین توجه به روش تحقیق و بازنگری دقیق مقاله پیش از ارسال، میتواند نقش مهمی در افزایش کیفیت پژوهش و کاهش احتمال رد شدن مقاله در مجلات علمی پژوهشی داشته باشد.
