در بخش قبلی در رابطه با پیچیدگی بیش از حد اپلیکیشن های بانکی برای کاربرهای عامه صحبت شد. در ادامه قصد بر اینست که راه‌حلی جامع برای حل این مسئله ارائه شود.
همانطور که اشاره شد یکی از مهم ترین دلایلی که هنوز بسیاری از مردم دوست دارند برای کاری که حتی ممکن است انجام دادن آن توسط موبایل بانک و یا اینترنت بانک مقدور باشد، به بانک مراجعه کنند، ارتباط مستقیم با کاربر شعبه است. کارمند شعبه همچنین ریز مراحل انجام تراکنش مورد نظر را به مشتریان توضیح می‌دهد.
چگونه می‌توان همراه بانکی طراحی کرد که نقش یک کارمند بانک را بازی کند؟ یعنی به گونه‌ای پیاده سازی شود که بتواند کاربر را قدم به قدم همراهی کند و هیچ‌گاه باعث سردرگمی او نشود.
بیایید یک تراکنش خیلی رایج یعنی کارت به کارت کردن را در نظر بگیریم. این نوع خاص از تراکنش می‌تواند شامل مراحل زیر باشد:
۱) ابتدا کاربر شماره‌ی کارت مبدا را وارد می‌کند.
۲)اگر شماره‌ی کارت مبدا صحیح بود، آنگاه شماره کارت مقصد از کاربر مورد نظر گرفته می‌شود.
۳) اگر شماره‌ی کارت مقصد هم هیچ مشکلی نداشت، آنگاه کاربر باید میزان پولی که قصد انتقال آن را دارد وارد کند.
۴) سپس کاربر باید رمز دوم و CVV2 خود را وارد نماید.
۵)تراکنش انجام می‌گردد.
حال بیایید یک نمونه‌ی دیگر را مورد بررسی قرار بدهیم. تراکنش بسیار مرسومی که اکثر مردم آن را به مراتب انجام می‌دهند خرید شارژ است:
۱) کاربر ابتدا شماره‌ی همراه خود را وارد می‌نماید.
۲) سپس از کاربر درخواست می‌شود تا اپراتور مورد نظر خود را انتخاب نماید.
۳) سپس کاربر باید نوع شارژی که قصد خرید آن را دارد مشخص نماید ( مستقیم و یا رمزی)
۴) و در مرحله‌ی آخر کاربر رمز دوم و CVV2 را وارد می‌نماید.
همانطور که مشاهده می‌کنید ممکن است تراکنش‌های بانکی در ابتدا فرآیندهای بسیار پیچیده‌ای به نظر برسند اما زمانی که آنها را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم، همه قابلیت تجزیه شدن به چند مرحله‌ی ساده تر را دارند.
بیایید تا فرآیند کارت به کارت در اپلیکیشن آپ را مورد بررسی قرار دهیم:
کاربر با یک فرم مواجه می‌گردد. فرمی که باید تمامی فیلدهای آن را پرکند تا به مرحله‌ی بعد هدایت شود. دقت کنید که هرکدام از مقادیر این فرم می‌تواند اشتباه وارد شود و تا زمانی که کاربر بر روی دکمه مرحله بعد کلیک نکند، خبری از بررسی این اطلاعات نیست. بنابراین اگر به عنوان مثال شماره‌ی کارت مبدا درست وارد نشده باشد، کاربر تا زمان پرکردن کامل این فرم از این موضوع اطلاع پیدا نمی‌کند. این موضوع می‌تواند تجربه‌ی کاربری ناخوشایندی را رقم بزند.
حال فرض کنید کاربر به همان ترتیبی که کمی پیش‌تر راجع به آن صحبت کردیم این اطلاعات را وارد می‌کرد. یعنی ابتدا شماره‌ی کارت مبدا وارد می‌شد و سپس اگر شماره‌ی کارت صحیحی بود، کاربر شماره‌ی کارت مقصد را وارد می‌کرد و به همین ترتیب تا پایان تراکنش پیش میرفتیم.
این دو روش با یکدیگر یک تفاوت اساسی دارند و آن اینست که روش دوم بسیار برای انسان قابل درک تر است. اگر شما قصد داشته باشید تا برای شخصی که سواد تکنلوژی بالایی ندارد یک تراکنش بانکی انجام دهید، در همان ابتدای کار تمام اطلاعات مورد نیاز را از او نمی‌گیرید. قطعا خرده خرده پیش می‌روید و ابتدا می‌پرسید که قصد جابه‌حایی چه میزان پول را دارد؟ شماره کارت مقصد او چیست؟
چگونه می‌توان چنین تجربه‌ای را برای کاربر در درون اپ بانکی رقم زد؟ جواب این سوال همواره در جلوی چشم ما بوده است. در قالب چت! چه چیزی برای کاربر ملموس تر از یک اپ پیام رسان است؟ پیام‌رسان‌ها برنامه‌هایی هستند که هرکسی از هر قشری ممکن است با آنها کار کند. بنابراین رابط کاربری پیام‌رسان، فضای بسیار آشنایی برای هر کاربری به حساب میرود.
از سویی دیگر قالب پیام‌رسان به کاربر این حس را می‌دهد که در حال برقراری ارتباط با شخصی دیگر است. همان حسی که وقتی از کارمند شعبه کمک می‌خواهد در او ایجاد می‌شود.
یکی دیگر از مزایای قالب پیام رسان این است که کاربر لازم نیست برای دسترسی به امکاناتی که می‌خواهد خودش را درگیر منوهای تودرتو و پیچیده بکند. کاربر می‌تواند درخواست خود را در یک پیام ساده بیان کند و سپس پیام او پردازش شده، درخواست او مشخص می‌گردد و جواب درخواستش در اختیار او قرار گذاشته می‌شود.
به عنوان مثال کاربر به دنبال شماره‌ی شبای خود است. تنها کاری که باید انجام دهد ارسال پیام زیر در اپ بانکی ماست:
"شماره‌ی شبای من چیست؟"
سپس این جمله پردازش می‌شود. از کلیدواژه‌ی شبا می‌توانیم متوجه شویم که احتمالا کاربر به دنبال شماره‌ی شبا خود است. پس این شماره را در اختیار او قرار می‌دهیم.
اما دریافت شماره‌ی شبا اصلا تراکنش بانکی به حساب نمی‌آید.باید دید که چنین ساختاری در یک تراکنش بانکی واقعی چه عملکردی می‌تواند داشته باشد.
فرض کنید کاربر برنامه‌ی بانکی ما را باز می‌کند و قصد انجام یک کارت به کارت ساده را دارد.
کاربر گزینه‌های متفاوتی را مشاهده می‌کند. از بین آنها کارت به کارت را انتخاب می‌نماید.
سپس بدون اینکه کاربر به صفحه‌ی دیگری هدایت شود، شماره کارت مبدا را وارد می‌نماید. همچنین منوی گزینه‌ها بروزرسانی شده و با توجه به عمل کنونی کاربر تغییر می‌کند.
پس از اینکه کاربر شماره‌ی کارت مبدا خود را وارد می‌کند، این شماره به صورت طرح یک کارت بانکی فیزیکی به او نشان داده می‌شود. این کار بسیار کاربر پسندتر از نشان دادن یک شماره‌ی کارت به صورت متنی است و حس بهتری به کاربر می‌دهد.
پس از وارد کردن شماره‌ی کارت مبدا، مقصد و مبلغ به صورت مرحله به مرحله،تراکنش مورد نظر کاربر انجام می‌گردد.
پیاده‌سازی اپلیکیشن بانکی در این قالب سه فایده‌ی اصلی دارد:
۱) برای کاربر همه چیز مرحله به مرحله پیش میرود و چیزی او را سردرگم نمی‌کند. کاربر تا داده‌ی درستی در هر مرحله وارد نکند، اجازه‌ی رفتن به مرحله‌ی بعد را ندارد و همین امر درصد خطای او را پایین می‌آورد.
۲) بی آنکه خود کاربر متوجه شود، برای او حس رفتن به شعبه ایجاد می‌گردد و تا حدودی ممکن است احساس کند که دارد با کارمند شعبه واقعی تعامل برقرار می‌کند.
۳)هر خدمتی را می‌توان به کاربر ارائه کرد بی آنکه او را درگیر چندین منو کنیم. کاربر فقط کافی‌است تا نام خدمتی را که می‌خواهد ببرد:
"می‌خواهم کارت به کارت کنم" "می‌خواهم شارژ تهیه کنم" "می‌خواهم شماره‌ی شبای خودم را پیدا کنم"
یا حتی می‌تواند صرفا از کلید واژه های مرتبط استفاده کند. مثلا صرفا با تایپ کردن "کارت به کارت" وارد ُفرآیند کارت به کارت کردن شود.
اما فواید پیاده‌سازی اپلیکیشن های بانکی در این قالب به همین جا ختم نمی‌شود. این شیوه حتی برای برنامه نویسان نیز راحت تر است. چگونه؟ این چیزیست که در بخش سوم مقاله به آن خواهیم پرداخت.
